Er staat zo weinig in de wereld, maar toch zo veel.

Een regenboog na regen en een bloem die bloeit in de koude veranderen overvloedig van kleur.
Vervormd door de hitte van de zomer vallen we door de kieren van de gebouwen
Alles tot gisteren was slechts een proloog.

Vind jij het ook niet grappig dat de meest onvergetelijke herinneringen zo triviaal kunnen zijn?
De stilte is romantisch-
Als een klontje suiker dat smelt in zwarte thee.

Je doet me denken aan een kat.
Wanneer ik dichterbij kom, negeer je mij-
Als ik gewond raak, keer je terug en je deel mijn pijn.

Die ene scène in een dramatische film zal nooit vervagen-
Omdat het gekerfd is in mijn hart.
Ik zal de littekens van je verleden opdrinken-
die weerspiegeld staan in je heldere, tijdloze ogen.

Nadat de eerste noot van je levendige symfonie resoneerde doorheen mijn lichaam-
Werd jij alles waar ik naar verlangde.
Met slechts je aanwezigheid veranderd de wereld in een caleidoscoop.
Keer op keer kantelt de zandloper in mijn hart.


Een brok van staal, als een vallende ster.
Zo vluchtig en zwak-
Maar het schijnt met al zijn macht.
Zoals een herinnering verdwijn je in duizend stukjes.

Maar vrees niet-
Zelfs in de diepten van de donkerste Oceanen
Is er altijd licht dat doordringt
Het liefst verdrink ik in dit zoet ongeloof.

Het is jij die mij heeft geleerd dat-
Als de duisternis ook schijnt, het een sterrenhemel zal worden.
Verstop je verdriet niet meer achter een lachend gezicht-
Omdat alle fonkelende sterren op jou zullen schijnen

Het zien van dezelfde hemel als jou
doet het bekende landschap er anders uitzien.

Mijn hart is vannacht zwaarder dan anders.
Ik slinger tussen hoop en wanhoop op jouw kleinste gebaren.
Mijn hart speelt een warm melodie-
Hopelijk heeft het jou bereikt.