1. Syzyf (władca Koryntu) był lubiany przez bogów, często gościł na Olimpie. Okazało się jednak, że jest plotkarzem i zdradza ludziom boskie tajemnice. Pewnego razu zdradził ważną tajemnicą Zeusa, a ten w zemście wysłał do niego boga śmierci Tanatosa, który miał go zabrać. Syzyfowi udało się  uwięzić Tanatosa, co spowodowało, że ludzie przestali umierać. Na pomoc śmierci wysłano Aresa, a Prometeusz musiał umrzeć. Przed śmiercią nakazał jednak żonie, aby nie grzebała jego zwłok.  Jego dusza błądziła po świecie i głośno narzekała na złą żonę. Nie świadom niczego Pluton pozwolił mu wrócić na trzy dni na ziemię i ukarać żonę. Po tym czasie miał wrócić do Hadesu ale tak się jednak nie stało. O uciekinierze Tanatos przypomniał sobie dopiero po upływie wielu lat.  Syzyfa dosięgła w końcu sroga kara: skazano go na wieczne wtaczanie głazu pod górę (gdy głaz osiągał szczyt kamień spadał i praca zaczynała się od nowa)

2. Prometeusz (tytan) ulepił człowieka z gliny zmieszanej ze łzami, dał mu duszę z ognia niebiańskiego wykradzionego rydwanu słońca. Człowiek był słaby i bezbronny, dlatego Prometeusz wykradł bogom ogień olimpijski i zniósł go na ziemię. Nauczył człowieka posługiwać się ogniem. Po tym bogowie zesłali na ziemię Pandorę, gdyż była darem dla ludzi od wszystkich bogów. Była piękną kobietą, którą każdy z bogów obdarzył jakąś wartością. W posagu otrzymała szczelnie zamkniętą puszkę. Hermes zaprowadził Pandorę pod drzwi Prometeusza, ten jednak czując podstęp odprawił ją. Pandorę przygarnął brat Prometeusza, Epimetusz który mimo ostrzeżeń brata otworzył puszkę, która przyniosła ze sobą wszystkie troski, smutki i choroby. Prometeusz także postanowił pokonać bogów podstępem. Zabił wołu i podzielił go na części. Jedną stanowiło mięso owinięte skórą, a drugą kości z tłuszczem. Zeus miał wybrać, który worek będzie dla niego  składany w ofierze - wybrał ten z tłuszczem. Od tego czasu mięso było dla ludzi, a tłuszcz i kości przekazywano bogom w ofierze. Bóg strasznie się rozzłościł i  kazał  go przykuć do skał Kaukazu i codziennie zgłodniały orzeł wyjadał mu wątrobę, która stale odrastała. Po tym wszystkim ludzie stali się źli i podstępni, a Dzeus ukarał ludzi potopem. Ocaleli jedynie Deukalion i Pyra, którzy rzucając za siebie kamienie odbudowali rodzaj ludzki, ponieważ z kamieni powstawali mężczyźnie i kobiety. Prometeusza ocalił Herakles podczas jednej z 12 prac, zabijając sępa i rozbijając maczugą kajdany.

3. Orfeusz (król Tracji) był śpiewakiem i grał na lutni. Jego żoną była Eurydyka, po której śmierci bardzo cierpiał. Z rozpaczy przestał grać i śpiewać, błąkał się po łąkach ciągle wołając imię swojej zmarłej żony. Postanowił wybrać się do Hadesu. Charon przewiózł go na drugi brzeg Styksu, gdzie wzruszył wszystkich swoim śpiewem i oddano mu żonę. Wychodząc z Hadesu, Orfeusz nie miał oglądać się za siebie. Jednak nie wytrzymał i spojrzał na Eurydykę i tym samym stracił ją na zawsze. Orfeusz sam wrócił na ziemię, gdzie błąkał się bez celu tak długo aż natrafił na pochód Dionizosa, w których szły brachtanki - kobiety zabiły go rozszarpując.

4. Demeter (siostra Zeusa, bogini pól i sadów, Matka-Ziemia). Często przechadzała się po łąkach wraz z córką Korą i orszakiem nimf, śpiewały przy tym i zbierały kwiaty. Demeter zabraniała swojej córce Persefonie (Korze) zrywania na łące narcyzów, które są poświęcone bogom podziemi. Historia powstania tego kwiatu wiązała się z mitem o narcyzie. Dziewczyna nie wytrzymała i zerwała jeden kwiat. Za karę porwano ją do podziemi, a tam została żoną Hadesa.  Demeter rozpaczała po stracie córki a wraz z nią cierpiała przyroda, która więdła a ptaki przestawały śpiewać. Była tak zła, że rzuciła klątwe na ziemię, by nie rodziła więcej żadnych owoców. Na rozkaz Zeusa Hades miał wypuścić żonę ale zanim to uczynił związał ją na zawsze ze sobą, częstując ją ziarnami granatu (jedzenie umarłych).  W  efekcie  Kora spędzał  część roku z Hadesem, (nazywano ją w podziemiach Persefoną) a cześć z matką. Kiedy Persefona przebywa z matką, ta cieszy się i wszystko na ziemi kwitnie i się zieleni. Jednakże gdy wraca na 3 miesiące do męża popada w rozpacz a przyroda zamiera.

5. Minos (król Krety) zatrudnił Dedala (znanego budowniczego i twórcę wielu pożytecznych wynalazków) do zbudowania labiryntu dla swego syna, potwora Minotaura (pół byk, pół człowiek). Po zakończeniu budowy władca nie chciał odesłać  utalentowanego Dedala do domu (Ateny za którymi bardzo tęsknił). Ojciec i syn (Ikar) byli uwięzieni na wyspie. Aby się z niej wydostać Dedal skonstruował skrzydła z wosku i piór. Gdy uciekali Ikar wzbił się zbyt blisko słońca, w skutek czego spadł do morz i utonął. Ojciec ostrzegał wcześniej syna, by ten nie leciał zbyt blisko słońca, gdyż wosk może się stopić ani zbyt nisko, gdyż pióra mogą nasiąknąć wilgocią.