/DZIEŃ Z ŻYCIA GRACZA/

Przegrałem. Ponieślismy klęskę...Jak to w ogóle możliwe? Trzech bossów naraz? To niesprawiedliwe! Co to miało być? Czy to jedyny taki raid? Jeśli wszystkie raidy stałyby się takie jak ten...będą nie do przejścia!
Cały nasz wysiłek ma pójść na marne?! Razem trenowaliśmy i zdobywaliśmy coraz lepszy ekwipunek. Po porażkach próbowaliśmy do skutku. To było wspaniałe uczucie. Miałem wrażenie nieustannego rozwoju...jednak tamte czasy to już przeszłość. Wszystko straciło sens. Nie ma sensu się starać
Jaki z tego pożytek?? Gry komputerowe?? Grasz na komputerze w naszych czasach. Gry mobilne Ci nie wystarczają?? Spędzasz weekendy w domu? PIEPRZYĆ TO!
Pewnie nigdy nie przyjmujesz zaproszeń na karaoke. Rozmawiasz ze swoim PC?XD
Dlaczego nie znajdziesz sobie hobby, które przyda Ci się w przyszłości?
JEBAĆ TO!
Wiem, że przegraliśmy. Zostaliśmy starci w pył. Może i jesteśmy skończeni. Może zrobiliśmy to na darmo...wielokrotnie słyszeliśmy, że marnujemy swój czas na coś tak bezsensownego jak gry. Uzależnieni od tego, jak warzywa. ALE CO Z TEGO? Przecież zawsze o tym wiedzieliśmy, mimo tego wciąż graliśmy...kochamy gry, to nasz wybór. Nie obchodzi mnie, czy to koniec. Nie poddam się! Z pewnych rzeczy nie można zrezygnować. Nie stało się nic wielkiego, po prostu polegliśmy w raidzie. To zupełnie normalne, nie powinniśmy być tym zszokowani. Po prostu zostały zaktualizowane statystyki zwycięstw i porażek na serwerze.
Nie powiem Wam, byście dorośli i wrócili do miasta. Może i jesteśmy tylko bezużytecznymi śmieciami, którzy ponieśli porażkę, ale nawet BÓG nie ma prawa mówić, że robiliśmy to wszystko na darmo! Jakie ma znaczenie tych kilka bitów zapisanych na serwerze??
Ogromne! Bo ja tak powiedziałem! Zdecydowałem, że te dane są czymś wspaniałym i cudownym! Idioci wierzący, że to Bóg określił wartość wszystkiego.
I tak, nasze hobby może wydawać się głupie, ten świat może wydawać się fałszywy, jeśli jednak uznamy, że to niesamowite...to tak będzie! Czyż nie na tym polega wolność wyboru? Zdecydowaliśmy się tu być! Spędziliśmy w tej grze spory kawałek naszego życia. To była bardzo długa podróż. Gdy pojawiał się potężny przeciwnik, wyjmowaliśmy miecze i łuki, by na niego ruszyć! Biegliśmy na niego z krzykiem niczym banda dzieciaków! Czasem wygrywamy, innym razem przegrywamy. Tak, nasze osiągnięcia to tylko zbiór zer i jedynek zapisanych na dysku serwera...jednak w czym to szkodzi? Poświęcilismy temu całe nasze życie i to jest niesamowite! Po zwycięstwie urządzimy ogromne przyjęcie. Podzielimy się itemkami i wzniesiemy toast! Z kolei po porażce będziemy cały dzień się dąsać i rozprawiać nad połenionymi błędami. ŚMIAŁO! Możecie mówić, że to głupie! Nawet, jeśli to tylko zabawa, dla nas jest czymś niesamowitym. Zdecydowaliśmy się poświęcić jej nasze życie...więc to jest nasza rzeczywistość!
Ponieśliśmy klęskę w raidzie...co dalej? Jak Was zmotywować? Co mogę jeszcze powiedzieć?
Nigdy o tym nikomu nie mówiłem, bo to by było zbyt żenujące, ale wszyscy jesteście moimi przyjaciółmi. Poza grą nigdy nie byłem w stanie zdobyć przyjaciół. Jestem żałosny...Udało mi się to tylko dzięki grze. Tutaj jestem w stanie zrozumieć wasze uczucia. Grając, jestem w stanie stwierdzić, że ktoś z Was potrzebuje leczenia, czy też z przeniesienia z frontu na tył. Albo, że jest nieśmiały i chcę poprosić o kilka golda na nową zbroję. A nawet to, że ktoś jest zmęczony, a mimo tego loguje się do gry. Widzę to jak na dłoni. Ten MMORPG nauczył mnie wielu rzeczy. Jestem zadufany w sobie, nieczuły, niechętny do współpracy, łatwo się poddaję, nie potrafię wczuć się w nastrój. Jednak po pewnym czasie zacząłem robić raidy. I heh, skończyłem jako guild master. Dowiedziałem się, że wszyscy są do mnie podobni. Zacząłem się przejmować ich życiem prywatnym i zastanawiać się, czego odemnie oczekują. Nauczyłem się być otwarty na propozycje innych i pytać towarzyszy o zdanie. Większość gildii raidowych szybko upadła. A wracając...
Rozumiem, że czujecie, że nie ma dla nas nadziei. Że jakby to taki "game over". Jakby doszliśmy do ślepeko zaułka. I niewykluczone, że tak jest...a myśleliśmy, że tutaj będziemy mogli coś osiągnąć. Jednak najbardziej cieszę się z tego, że mogę być z Wami.
DLATEGO WŁAŚNIE NIE MOŻEMY UCIEC! Nasze szanse mogą być zerowe, prawdopodobnie nie wygramy. Wszystko przemawia za naszą porażką! Nawet gdybyśmy się wycofali, to co potem?? Co będziemy robić? Co nam zostanie? Ostatnie 5 lat spędziłem w tej grze. Cały czas o niej myślałem. Jadłem, spałem i kąpałem się dla tej gry! Możecie nazywać mnie aspołecznym warzywkiem biedaki, jestem nałogowym graczem! Jestem kurwa tak aspołeczny, że mogę spędzić cały wieczór spuszczając się nad nowo zdobytym rzadkim przedmiotem! Czy wolno mi powiedzieć, że to wszystko to strata czasu? Nigdy kurwa w życiu! I tak, wiem, że to szaleństwo...
Cieszę się, że w końcu poukładałem myśli na ten temat. Ten pierdolony raid nie może być nie do przejścia! Jesteśmy...jesteśmy Glorious Ducks! DLATEGO DAJMY Z SIEBIE WSZYSTKO!!