28. Centralny dogmat biologii molekularnej (lub centralny paradygmat biologii molekularnej[1][2][3]) – hipoteza, według której przepływ informacji genetycznej następuje od DNA poprzez RNA do białka. Została ona sformułowana przez Francisa Cricka na corocznym spotkaniu Towarzystwa Biologii Eksperymentalnej w 1957 roku[4]
Późniejsze odkrycia pokazały, że przepływ informacji genetycznej jest bardziej skomplikowany. Możliwe okazało się np. przepisywanie informacji z RNA na DNA[4] (odwrotna transkrypcja). Kolejnym uzupełnieniem było odkrycie prionów[5].

30 podstawowe klasy aminokwasów = alifatyczne, aromatyczne, siarkowe, zasadowe, kwasowe, obojętne, prolina

31 liczby genów = 22tys, liczby białek = 400tys.
 Splicing alternatywny
Zachodzi kiedy łączone są ze sobą różne egzony, nie zawsze w takiej samej kolejności w jakiej znajdują się w genie. Czasem w tym splicingu dochodzi do zachowania niektórych intronów oraz do pominięcia egzonów. Ten rodzaj splicingu umożliwia zachowanie zmienności białek, ponieważ z jednego genu może powstać więcej niż jedna cząsteczka mRNA.

32. CHROMATYNA = niepodziałowa postać materiału genetycznego. Substancja jądra komórkowego podczas interfazy. W skład chromatyny wchodzi: DNA, RNA oraz białka histonowe i niehistonowe.
HISTONY = białka o charakterze zasadowym, które zawierają dużą ilość aminokwasów zasadowych (lizyny i argininy). Występują w jądrze komórkowym połączone z DNA. Tworzą tzw. nukleosomy - ziarna białkowe, na które nawinięty jest łańcuch DNA
CENTROMER = przewężenie pierwotne chromosomu. Centromer dzieli chromosom na dwa ramiona. W zależności od położenia centromeru chromosomy dzieli się na kilka klas morfologicznych: metacentryczne, submetacentryczne, akrocentryczne i telocentryczne. Centromer zawiera sat DNA (satelitarne DNA), czyli zbitą część chromatyny (heterochromatynę) - tzw. milczące DNA.
TELOMER = fragment chromosomu, zlokalizowany na jego końcu, który zabezpiecza go przed uszkodzeniem podczas kopiowania. Telomer skraca się podczas każdego podziału komórki. Proces ten, będący „licznikiem podziałów”, równocześnie z każdym skróceniem zwiększa ryzyko nowotworzenia oraz przekłada się na proces starzenia się.
NUKLEOSOM = struktura występująca w jądrze komórkowym, będąca podjednostką chromatyny.

34. Proces translacji =  najprościej mówiąc, na tłumaczeniu kolejności nukleotydów w RNA na kolejność aminokwasów w powstającym białku. Jest to synteza łańcucha polipeptydowego z aminokwasów, które są transportowane i dostarczane przez tRNA, zgodnie z kolejnością zapisaną w mRNA. W odszyfrowywaniu tej kolejności uczestniczą rybosomy.
Własności kodu genetycznego : TRÓJKOWY, NIEZACHODZĄCY, TRÓJKOWY, NIEZACHODZĄCY, BEZPRZECINKOWY, JEDNOZNACZNY, KOLINEARNY, UNIWERSALNY, ZDEGENEROWANY
podstawowe właściwości kodu genetycznego – jest:
tryplet;
nadmiarowej degeneracja;
wyjątkowość;
ciągłość;
wspomniano wszechstronność.
Zatrzymajmy się na każdym obiektem.

1. tryplet
Związek ten po trzech nukleotydów tworzą łańcuchowego w obrębie cząsteczki kwasu nukleinowego (np DNA lub RNA). Stwarza to triplet związek lub kodonów. Ten kodon koduje jeden z aminokwasów może znaleźć swoje miejsce w peptydach łańcucha.
Odróżnić kodonów (znany również jako słów kodowych!) Przez ich połączenia szeregowego i rodzaju związków azotu (nukleotydów), które wchodzą w skład kompozycji.
W genetyce postanowiła przeznaczyć 64 kodonów typu. mogą one tworzyć połączenie czterech typów nukleotydów w każdej 3. Konstrukcja ta jest równa liczbie 4 w trzecim stopniu. Tak więc, powstawanie połączeń 64 nukleotydów.

2. redundancji kodu genetycznego
Właściwość tę można śledzić czy szyfrowania jeden kodon aminokwasu wymaga kilka, zwykle w ciągu 2-6. Tylko aminokwasy metioninę i tryptofan mogą być kodowane przy użyciu jednego trioli.

3. Wyjątkowość
Jest to część własności kodu genetycznego jako wskaźnik zdrowego dziedziczności genetycznej. Na przykład, dobry stan krwi, normalny poziom hemoglobiny może powiedzieć lekarzy stojących na szóstym miejscu w łańcuchu GAA trójki. To on niesie informację o hemoglobiny, a tym samym jest kodowany kwas glutaminowy. A jeśli ktoś jest chory niedokrwistość, jeden z nukleotydów jest zastąpiony innym kodem literowym – Y, który jest sygnałem choroby.

4. Ciągłość
Podczas zapisu właściwości kodu genetycznego, należy jednak pamiętać, że kodony, a ogniwa łańcucha nie są umieszczone w pewnej odległości, w bezpośredniej bliskości siebie, w łańcuchu kwasu nukleinowego, a ten łańcuch nie jest przerywana – nie ma początku ani końca

5. Uniwersalność
Nigdy nie należy zapominać, że wszystko na Ziemi mają wspólny kod genetyczny. I dlatego, naczelnych i ludzi, owadów i ptaków stulecia baobab ledwo wyklute z trawy podłoża identyczne tryplety są kodowane przez podobne aminokwasy
To leży w genach podstawowych informacji na temat właściwości organizmu, rodzaj programu, że organizm otrzymuje dziedzictwo z przeszłości, który mieszkał tam jako kodu genetycznego.

35. Algorytm Needlemana-Wunscha – algorytm oparty na programowaniu dynamicznym, umożliwiający znalezienie optymalnego globalnego dopasowania dwóch sekwencji.
Jest często wykorzystywany w bioinformatyce jako jedno z narzędzi do poszukiwania uliniowienia sekwencji nukleotydowychlub aminokwasowych.
wykonuje globalne dopasowania na dwóch sekwencjach. Jest on powszechnie stosowany w dziedzinie bioinformatyki do wyrównywania białek lub sekwencji nukleotydów.
36

38?????????????????????????/
39????????????????
40 Genomika – dziedzina biologii molekularnej i biologii teoretycznej (pokrewna genetyce i ściśle związana z bioinformatyką), zajmująca się analizą genomu organizmów. Głównym celem genomiki jest poznanie sekwencji materiału genetycznego oraz mapowanie genomu, ale również określenie wszelkich zależności i interakcji wewnątrz genomu.