3. Taki bunt jest określany mianem buntu prometejskiego
Cyprian Kamil Norwid jest jednym z najwybitniejszych poetów polskiego romantyzmu i w ogóle literatury polskiej. Jest też chyba najbardziej niedocenionym poetą za życia,
 którego twórczość podniesiono do zasłużonej godności, dopiero po jego śmierci. Było tak dlatego, że Norwid odbiegał od obowiązującej w tym czasie estetyki i był poetą,
który trzymał się z boku głównego nurtu romantyzmu. Jego odmienność związana był głównie ze stosowaną technika pisarską, w której stosował odmienne od tradycyjnych środki
 językowej ekspresji. Posługiwał się chociażby neologizmami, które przecież właściwe są dopiero dla literatury XX. wieku. Stosował też w swych wierszach przemilczenia,
 niedopowiedzenia, które uwydatniał na przykład wykropkowanymi miejscami lub urwanymi zdaniami.

5. MESJANIZM
W III cz. „Dziadów” zilustrowana jest również idea mesjanistyczna. Mesjanizm jest to ideologia, która zakładała,
 iż jakiś wybrany naród np. Polska poprzez swoje cierpienie może doprowadzić do zbawienia własnego i innych.

PROMETEIZM: W III cz. Dziadów, w scenie Wielkiej Improwizacji, Konrad zmaga się nie tylko z samym sobą, ale występuje nawet przeciwko Bogu.
 Tak więc Wielka Improwizacja jest interpretowana jako wyraz buntu przeciw Bogu, wzniesionego w imię ludzkości.