List od Ronaldinho do samego siebie.

Drogi, ośmioletni Ronaldinho,

Jutro, kiedy wrócisz do domu z grania w piłkę będzie w nim pełno ludzi. Twoi wujkowie, przyjaciele Twojej rodziny i kilku innych ludzi których nie znasz będą w kuchni. Na początku pomyślisz że po prostu spóźniłeś się na imprezę. Wszyscy tam są aby świętować 18 urodziny Twojego brata, Roberto.

Zwykle kiedy wracałeś do domu po graniu w piłkę, mama była wesoła i w dobrym nastroju.
Tym razem jednak będzie płakała.

Wtedy zobaczysz Roberto. Otoczy Cię ramieniem i zaprowadzi do łazienki abyście mogli być na osobności. Powie Ci coś, czego nie zrozumiesz.
"Był wypadek. Taty nie ma. Zginął."

Dla Ciebie to nie miało sensu. 'Co to znaczy? Kiedy on wróci? Jak to go nie ma?'.

Tato był tym, który powiedział Ci abyś był kreatywny na boisku, był tym który powiedział Ci aby grać na luzie - po prostu bawić się piłką. Wierzył w Ciebie bardziej niż ktokolwiek inny. Kiedy Robert zaczął grać w piłkę profesjonalnie dla Gremio, rok temu, Tato powiedział "Roberto jest dobry, ale zwróćcie uwagę na jego młodszego brata:.

Tato był superbohaterem. Kochał piłkę nożną tak bardzo że nawet po pracy na stoczni w ciągu tygodnia, mógł pracować na ochronie na stadionie Gremio na weekendy. Jak mógłbyś go nigdy więcej nie zobaczyć? Nie rozumiałeś tego co Roberto Ci mówił.

Nie będziesz czuł smutku od razu. To przyjdzie później. Kilka lat od teraz, zaakceptujesz że tata nigdy nie wróci. Ale co chciałbym abyś zrozumiał, to że za każdym razem jak masz piłkę przy nodze, tata będzie przy Tobie.

Kiedy masz piłkę przy nodze jesteś naprawdę wolny. Jesteś szczęśliwy. Prawie jakbyś słyszał muzykę. To uczucie sprawi że będziesz chciał dzielić się swoją radością z innymi.

Jesteś szczęściarzem bo masz Roberto. Nawet pomimo że jest 10 lat od Ciebie starszy i już gra dla Gremio, Roberto zawsze będzie przy Tobie. Nie będzie tylko bratem, stanie się dla Ciebie drugim ojcem. I więcej niż czymkolwiek innym - będzie Twoim bohaterem.

Będziesz chciał grać jak on, będziesz chciał być taki jak on. Każdego poranka, kiedy będziesz szedł do Gremio - będziesz grał w drużynie młodzieżowej, podczas gdy Roberto gra dla seniorów - będziesz mógł wejść do szatni z Twoim starszym bratem, piłkarską gwiazdą. A każdej nocy, kiedy będziesz się kładł spać, będziesz myślał 'mogę dzielić pokój z moim idolem'.

Nie ma plakatów na ścianach sypialni którą dzielicie, jest jedynie mały telewizor. Nie ma to jednak znaczenia, ponieważ nie będziecie mieli czasu na oglądanie razem meczy. Kiedy Roberto nie jest akurat w podróży na mecze, zabiera Cię na dwór [na pewno nie na pole :D ] żeby jeszcze więcej grać w piłkę.

Kiedy mieszkasz w Porto Alegre, są tam narkotyki, gangi i tego typu sprawy wszedzie dookoła. Będzie ciężko, ale tak długo jak grasz w piłkę - na ulicy, w parku, ze swoim psem - czujesz się bezpiecznie.

Tak, powiedziałem 'Twoim psem', przy okazji. Jest niestrudzonym obrońcą.

Będziesz grał z Roberto. Będziesz grał z innymi dzieciakami i starszymi gośćmi w parku. Ale w końcu wszyscy się zmęczą - a Ty będziesz chciał grać dalej. Więc upewnij się że zabierasz ze sobą także psa, Bomboma, ze sobą. Bombom to kundel. Prawdziwy brazylijski pies. W Brazylii nawet psy kochają piłkę. Będzie świetnym treningiem dla dryblingu i umiejętności.... i może pierwszą ofiarę 'elastico'.

Za kilka lat,kiedy będziesz grał w Europie, kilka obrońców przypomni Ci o Bombomie.

Dzieciństwo będzie dla Ciebie zupełnie inne. Do czasu kiedy będziesz miał 13 lat ludzie zaczną mówić o Tobie. Będą rozmawiać o Twoich umiejętnościach i o tym, co potrafisz zrobić z piłką. Piłka nożna dalej pozostanie dla Ciebie po prostu grą. Lecz w 1994, kiedy będziesz miał 14 lat, Mistrzostwa Świata pokażą Ci że piłka nożna to więcej niż tylko prosta gra.

17 Lipca 1994, to dzień która każdy Brazylijczyk pamięta. Tego dnia będziesz w podróży z młodzieżowym zespołem Gremio na mecz z Belo Horizonte. Finał MŚ jest w telewizji, i będzie to mecz Brazylia - Włochy. Tak, to prawda, Canarinhos będą w finale Mundialu pierwszy raz od 24 lat. Cały kraj będzie wyglądał jakby się zatrzymał.

Wszędzie w Belo Horizonte będą Brazylijskie flagi. Nie będzie innych kolorów poza zielonym i żółtym tego dnia. Każde miejsce w mieście będzie miało włączony mecz i będzie wypełnione ludźmi.

Będziesz oglądał z resztą drużyny. Końcowy gwizdek zabrzmi przy stanie 0-0. Gra będzie miała rozstrzygnąć się w karnych.

Włosi przestrzelą pierwszego karnego, tak samo Brazylijczycy. Następnie Włosi trafią. Wtedy... Romario podchodzi do piłki. Jego strzał zakręca w lewo... trafia słupek... i wpada do siatki. Reszta drużyny krzyczy i wrzeszczy.

Włosi trafiają i znowu zapada cisza.

Branco strzela dla Brazylii... Taffarel broni dla Brazylii... Dunga strzela dla Brazylii...

Wtem, moment który zmieni nie tylko Twoje życie, ale życia milionów Brazylijczyków...

Baggio podchodzi do piłki dla Włochów i pudłuje.

Brazylia jest Mistrzem Świata.

Podczas szalonego świętowania, stanie się jasne dla Ciebie co chcesz robić do końca życia. Zdasz sobie w końcu sprawę co piłka nożna znaczy dla Brazylijczyków. Poczujesz potęgę tego sportu. Najważniejsze, zobaczysz radość którą futbol potrafi sprowadzić na normalnych ludzi.

"Zamierzam grać dla Brazylii", powiesz sobie pewnego dnia.

Nie wszyscy w Ciebie uwierzą, szczególnie z Twoim stylem gry.

Będzie kilku trenerów - okej, jeden w szczególności - który będzie mówić Ci abyś nie grał w sposób w który to robisz. Będzie myślał że musisz być bardziej poważny, że musisz przestać tyle kiwać. "Nigdy w życiu nie zostaniesz piłkarzem", powie Ci.

Użyj tych słów jako motywacji. Użyj ich aby pozostać skupionym. I wtedy pomyśl o zawodnikach którzy grali pięknie - Dener, Maradona, Ronaldo.

Myśl o tym co Tato Ci powiedział, żeby grać z poczuciem wolności i po prostu bawić się piłką. Graj z radością. To jest coś czego wielu trenerów nie zrozumie, ale kiedy jesteś na boisku, nigdy nie kalkuluj. Wszystko przyjdzie naturalnie. Zanim zdążysz się namyśleć, Twoje nogi same podejmą decyzję.

Kreatywność zaniesie Cię wyżej niż kalkulacja.

Pewnego dnia, kilka miesięcy po tym jak zobaczysz Romario podnoszącego Puchar Świata w '94, Twój trener w Gremio zaprosi Cię do gabinetu. Powie Ci że zostałeś powołany do Brazylijskiej drużyny U-17. Kiedy stawisz się na obozie treningowym w Terespolis, zobaczysz coś, czego nigdy nie zapomnisz: Kiedy wejdziesz do stołówki, zauważysz oprawione w ramkę zdjęcia na ścianie - Pele, Zico, Bebeto.

Będziesz chodził tymi samymi korytarzami jak te legendy. Będziesz siedział przy tym samym stoliku przy którym siedzieli Romario, Ronaldo czy Rivaldo. Będziesz jadł to samo jedzenie które jedli oni. Będziesz spał w tych samych sypialniach w których spali oni. Kiedy się ułożysz do snu, Twoją ostatnią myślę będzie 'zastanawiam się który z moich bohaterów spał na tej samej poduszce'.

Przez następne cztery lata nie będziesz robił nic innego niż grałw piłkę. Spędzisz swoje życie w busach i na boiskach treningowych. W rzeczywistości, od 1995 do 2003, nigdy nie będziesz miał wakacji. To wszystko będzie bardzo intensywne.

Lecz kiedy skończysz 18 lat, osiągniesz coś z czego Twój ojciec byłby bardzo dumny. Zadebiutujesz w seniorskiej drużynie Gremio. Jedynym smutnym aspektem będzie że Roberto tam nie będzie. Kontuzja kolana ograniczy jego czas w Gremio i pojedzie do Szwajcarii aby grać. Nie będziesz dzielił boiska ze swoim bohaterem, ale spędziłeś tak wiele lat oglądając Roberto że dobre wiesz co robić i jak się zachowywać.

W dni meczowe będziesz przechodził przez parking samochodowy gdzie Twój ociec pracował w weekendy na ochronie. Będziesz wchodził do szatni gdzie zabierał Cię Twój brat, kiedy byłeś dzieciakiem. Będziesz ubierał niebieską i czarną koszulkę Gremio. Pomyślisz 'życie nie może być lepsze niż jest w tej chwili'. Będziesz myślał że w końcu 'to' osiągnąłeś, grając dla klubu ze swojego miasta.

Ale to nie jest miejsce w którym kończy się ta historia.

Następnego roku zagrasz pierwszy mecz w seniorskiej reprezentacji Brazylii. Stanie się zabawna rzecz. Pojawisz się na pierwszym obozie treningowym dzień później niż reszta drużyny. Dlaczego? Będziesz spóźniony przez mecz z Gremio w finale Campeonato Gaucho, przeciwko Internacionalowi.

Grał dla Internacionalu będzie kapitan drużyny Mistrzów Świata z '94, Dunga.

Zagrasz w tym meczu bardzo dobrze. Dlatego kiedy przybędziesz na boisku na pierwszy trening Brazylii, Twoi nowi koledzy - goście których oglądałeś w '94 na Mundialu - będą rozmawiali o pewnym zawodniku: małym dzieciaku noszącym numer 10.

Będą mówili o Tobie.

Będą rozmawiali o tym jak przedryblowałeś Dungę. Będą mówili o Twoim golu dającym zwycięstwo w turnieju. Ale nie stań się zbyt pewny siebie, bo nie zamierzają dać Ci taryfy ulgowej. To będzie najważniejszy moment w Twoim życiu. Kiedy dostaniesz się na ten poziom, ludzie zaczną wymagać od Ciebie wielu rzeczy.

Będziesz nadal grał w swój własny sposób?

Czy zaczniesz kalkulować? Grać zachowawczo i bezpiecznie?

Jedyna rada którą muszę Ci dać: zrób to po swojemu. Bądź wolny. Usłysz muzykę. To jedyny sposób abyś przeżył swoje życie.

Gra dla Brazylii odmieni Twoje życie. Niespodziewanie, drzwi które nigdy byś nie pomyślał że będą dostępne, stają przed Tobą otworem.

Zaczniesz myśleć o grze w Europie, gdzie wielu Twoich ulubieńców poszło aby się stać lepszymi. Ronaldo opowie Ci o jego życiu w Barcelonie. Zobaczysz jego nagrody, jego Złotą Piłkę, jego klubowe trofea. Nagle też zechcesz tworzyć historię. Twoje marzenia zawędrują poza Gremio. W 2001 podpiszesz kontrakt z Paris Saint-Germain.

Jak mogę wytłumaczyć dzieciakowi urodzonemu w drewnianym domku w faveli jakie jest życie w Europie? To niemożliwe. Nie zrozumiesz, nawet jeśli Ci powiem. Podczas kiedy opuścisz Paryż, potem Barcelonę, potem Milan, wszystko pójdzie bardzo, bardzo szybko. Niektóre media w Europie nie będą rozumiały Twojego stylu. Nie zrozumieją dlaczego zawsze się uśmiechasz.

Cóż, uśmiechasz się bo piłka nożna to zabawa. Dlaczego miałbyś być poważny? Twoim celem jest rozprzestrzenianie szczęścia. Powtórzę się - kreatywność ponad kalkulację.

Zostań wolny, a wygrasz Mistrzostwa Świata z Brazylią.

Zostań wolny, a wygrasz Ligę Mistrzów, La Ligę i Seria A.

Zostań wolny, a wygrasz Złotą Piłkę.

To z czego będziesz najbardziej dumny, jednakże, to pomoc zmiany piłki w Barcelonie przez styl gry. Kiedy tam przybędziesz, Real Madryt będzie główną siłą Ligi Hiszpańskiej.  Do czasu kiedy opuścisz klub, dzieciaki będą marzyły o graniu "w stylu Barcelony".

Posłuchaj mnie. Twoja w tym rola będzie dużo większa niż to co robisz na boisku.

W Barcelonie usłyszysz o dzieciaku ze szkółki. Nosi numer 10, jak Ty. Jest mały, jak Ty. On gra w piłkę jak Ty. Razem z zespołem pójdziecie obejrzeć go jak gra dla młodzieżowej drużyny Barcelony, i w tym momencie zrozumiesz że będzie on czymś więcej niż świetnym piłkarzem. Ten dzieciak jest inny. Nazywa się Leo Messi.

Powiesz trenerowi żeby wziąć go do gry z Tobą, w seniorskiej drużynie. Kiedy przyjdzie na trening, zawodnicy Barcelony będą mówili o nim tak, jak Brazylijczycy mówili o Tobie.

Chcę żebyś dał mu jedną radę.

Powiedz mu "Graj z radością. Bądź wolny. Baw się piłką."

Nawet kiedy Cię nie będzie, wolny i radosny styl gry będzie nadal żył w Barcelonie przez Messiego.

Wiele się zdarzy w Twoim życiu, dobrego i złego. Ale wszystko co się stanie, zawdzięczasz piłce nożnej. Kiedy ludzie będą kwestionować Twój styl, albo dlaczego się uśmiechasz nawet po przegranym meczu, chciałby abyś pamiętał o jednym.

Kiedy Twój ojciec opuścił Ziemski padół, nie zostały Ci żadne pamiątki po nim. Twoja rodzina nie miała za dużo pieniędzy, więc Twoi rodzice nie posiadali kamery. Nie będziesz mógł usłyszeć głosu swojego ojca, albo usłyszeć jego śmiech ponownie.

Ale wśród jego rzeczy, jest jedna która będzie Ci zawsze o nim przypominała. To zdjęcie Twoje i jego - grających razem w piłkę. Uśmiechasz się, jesteś szczęśliwy - z piłką przy nodze. On jest szczęśliwy patrząc na Ciebie.

Kiedy przyjdą pieniądze - i presja, krytyka - pozostań wolny.

Graj tak, jak on Co powiedział że masz grać.

Baw się piłką.

- Ronaldinho