% !TEX encoding = UTF-8 Unicode
\documentclass[11 pt, a4 paper, oneside] {article}
\usepackage[polish,english]{babel}
\usepackage[T1]{fontenc}
\usepackage[utf8]{inputenc}
\usepackage{graphicx}
\usepackage{epsfig}


\author{Mariusz Lisowski}
\title{Projekt Zaliczeniowy}
\date{10.01.2018}

\begin{document}


\maketitle
\setcounter{page}{0}
\thispagestyle {empty}
\newpage

\section*{}

\subsection{Excel}


Excel jest arkuszem kalkulacyjnym należącym do pakietu biurowego Microsoft Office. Pierwsza wersja wyszła na rynek w roku 1987. Najczęściej jest stosowany
w instytucjach, gdzie robi się wiele matematycznych obliczeń. Posiada wiele przydatnych funkcji nie tylko z matematyki, ale także z ekonomii i dyscyplin z nimi powiązanych. Umożliwia tworzenie tabel i wykresów. Jednymi z ciekawszych elementów tego programu są formuły pozwalające nam na zrobienie rzeczy, które bez ich użycia byłyby czasochłonne
i męczące. Przykładowo dzięki funkcji „jeżeli” i jej pochodnym możemy w bardzo prosty sposób policzyć na przykład ilość przedmiotów o dokładnie takich właściwościach jakie wybierzemy lub sprawdzić płeć znajdujących się na liście osób. Excel umożliwia nam łączenie wielu formuł w jedną, skomplikowaną, odpowiadającą naszym potrzebom. Program posiada interfejs graficzny i jest obsługiwany za pomocą klawiatury oraz myszki.

\subsection{Visual Basic for Applications}
Visual Basic for Applications (w skrócie VBA) to zmodyfikowana wersja języka programowania Visual  Basic. Jego głównym zadaniem jest automatyzacja żmudnych zadań biurowych, które bez jego pomocy mogłyby trwać kilka godzin. Pozwala na wszystko to, na co pozwala Excel. Pierwsza wersja została dołączona do pakietu Microsoft Office w roku 1993. Obecną aktualnie wersją jest obecnie wersja 7.1 i jest dołączana od wersji pakietu Microsoft Office 2013. Składnia może zostać użyta w Visual Basicu
\subsection{Współpraca Excela i VBA}
Excel jest dla VBA tym, czym woda jest dla ryby- środowiskiem życia. VBA uruchamia się w Excelu i między innymi dla niego powstał. Może pobierać wartości z komórek Excela i je modyfikować co jest szczególnie efektywne przy długich plikach, których ręczna edycja trwała by bardzo długi czas. Interesującą opcją jest funkcja nagrywania makr. Dzięki niej możemy tworzyć skrypty VBA bez znajomości składni języka używając jedynie formuł Excela. Jednak na tym użyteczność VBA w pracy przy arkuszach danych się nie kończy. Dzięki VBA możemy powiązać ze sobą wiele plików z rodziny Microsoft Office przykładowo: tworzymy bazę danych w Accesie, za pomocą VBA przekopiowujemy dane z bazy do arkusza kalkulacyjnego, a następnie również za pomocą VBA wypisujemy tylko interesujące nas dane do pliku tekstowego Worda. To pozwala nam na zautomatyzowanie w dość prosty sposób wielu czasochłonnych czynności przez napisanie jednego lub kilku skryptów. VBA daje wiele nowych możliwości zwykłemu arkuszowi kalkulacyjnemu, jednak bez niego (lub innego rozwiązania Microsoft Office) nie mógłby istnieć.
\subsection{Zadanie wykonane w Excelu}
Zadanie polegało na  wypełnieniu wcześniej przygotowanej tabelki za pomocą narzędzi dostępnych bezpośrednio w Excelu. Dwanaścioro osób o różnej płci, w różnym wieku i o różnych parametrach ciała chciałoby mieć przybliżony pogląd na to w jakiej są kondycji, ile powinni jeść, oraz kiedy mogą spodziewać się osiągnięcia wybranego przez siebie celu.
Rysunek 1

\subsection{Kolumna BMI}
Rysunek 2
Formuła polega tutaj na podzieleniu wartości z kolumny Waga przez kwadrat wzrostu, a następnie przemnożeniu przez 10000 tak jak w podanym wzorze.
Wyniki od góry:
24,86
19,28
44,46
28,67
37,72
17,47
19,84
20,52
27,45
22,99
41,62
20,28





\subsection{Kolumna BMI słownie}
Rysunek 3

Tutaj formuła jest nieco bardziej skomplikowana, ponieważ stosujemy funkcję „jeżeli” i „and”. Polega to na zagnieżdżonym porównywaniu wartości z kolumny BMI do wartości z warunkami podanymi pod tabelą Najwygodniej jest sprawdzać od góry
=JEŻELI(BMI >30;”otyłość”;jeżeli(BMI<30 i BMI>niż 25;” nadwaga”…
I analogicznie dla wagi w normie. Jedynie w niedowadze nie musimy zagnieżdżać jeżeli, ponieważ to jeśli żaden powyższy warunek nie jest spełniony, to automatycznie spełnia się warunek bmi<18,5.




Wyniki już z formatowaniem:




\subsection{Formatowanie Warunkowe}
Rysunek 4

Aby sformatować tę kolumnę warunkowo wystarczy zaznaczyć zakres gdzie mamy słowną ocenę stanu zdrowia osób i dodać reguły, które powiążą dany kolor ze słowem.
Rysunek 5




\subsection{BMR}
Rysunek 6

Dla BMR stosujemy jedno jeżeli, które sprawdzi płeć i policzy dzienne zapotrzebowanie kaloryczne za pomocą odpowiedniego wzoru.
Wyniki:
2059,3
1503,1
2009,7
2216,6
1332,1
1429,6
1420,9
1568
2154
1559,1
2533,8
1414,3

 \subsection{Kalorie do osiągnięcia celu}
Rysunek 7

Od wagi docelowej odejmujemy aktualną wagę następnie mnożymy przez ilość kalorii na kilogram, czyli 7000. Otrzymujemy ilość kalorii  spalonych/ utrzymanych potrzebną do osiągnięcia celu.
Wyniki:
98000
56000
-378000
-182000
-105000
28000
14000
-14000
-84000
-28000
-357000
77000






\subsection{Dni do osiągnięcia celu}
Rysunek 8

Sumę kalorii dzielimy na sumę BMR i modyfikatora. Funkcja jeżeli sprawdza, czy wynik nie wyszedł ujemny, jeśli wyszedł to przemnaża wynik przez -1, ponieważ dni nie mogą być ujemne.






Wyniki:
38
22
300
106
126
13
7
13
60
21
147
49





\subsection{Przewidywane osiągnięcie celu}
Rysunek 9

Do daty startu dodajemy ilość dni, które są potrzebne do spalenia/ nabrania kalorii.
Wyniki:
28.02.2018
27.02.2018
24.05.2019
14.11.2018
04.06.2018
08.04.2018
16.03.2018
25.05.2018
28.09.2018
11.01.2019
26.05.2019
10.12.2018



\subsection{ Ilość osób w danym stanie zdrowia}
Rysunek 10

Należy użyć funkcji „licz.jeżeli” podając za zakres kolumnę bmi_słownie, a za warunek „niedowaga”, następnie robimy to samo tylko warunek zmieniamy na kolejny stan zdrowia. Wyniki:
osoby z	ile?
niedowagą	1
wagą w normie	6
nadwagą	2
otyłością	3

\subsection{Średnie }
Rysunek 11

Po prostu używamy funkcji „średnia” i zaznaczamy dany zakres, który nas interesuje, w tym wypadku wiek. Po wypełnieniu pola średni wiek możemy przeciągnąć formułę na 3 kolejne komórki, w których mają znajdować się kolejne średnie. Wyniki:
średnia	34,92	84,1666667	177,916667	27,1










\subsection{Zadanie wykonane w VBA}
Zadanie polegało dokładnie na tym samym co zadanie w Excelu.
Ustawienia szerokości kolumn, nazwy arkusza, kroju i wielkości czcionki i kolorów
Rysunek 12

Pierwsze polecenie aktywuje (przełącza) wybrany arkusz na drugi. Drugie polecenie zmienia nam nazwę arkusza. Columns(„x”).ColumnWidth zmienia rozmiar kolumny x.
Range(„x:y”).Select zaznacza nam obszar od x do y
With Selection.parametr pozwala nam na zmianę danego parametru danego zakresu np.: czcionki, koloru itp.
Należy zakończyć with linią End With.
Parametr Font odpowiada za czcionkę, a Interior za wypełnienie komórki.
Liczenie średnich
Rysunek 13

Na przykładzie liczenia średniej wieku:
Zmienna sredni_wiek będzie naszym ostatecznym wynikiem (dodatkowo posłuży nam jako „magazyn” poprzednich wieków)
Zmienna b będzie magazynem wieku danej osoby
Licznik jest tylko znacznikiem od którego wiersza zaczynamy (w każdej kolejnej pętli for licznik z dodatkowym numerem także będzie spełniał tylko tę funkcję).
Pętla for działa na zasadzie wykonywania zestawu komend od danej komórki do danej komórki.
Działanie tego skryptu polega na: pobraniu wieku osoby, dodaniu jej do magazyny, powtórzeniu tego dwunastokrotnie. Po wyjściu z pętli w zmiennej sredni_wiek mamy sumę lat wszystkich osób. Aby stało się to średnią musimy to podzielić na ilość osób, czyli 12
Kolejne średnie będą działać na takiej samej zasadzie. Wynik:
średnia	33,42	80	164,833333	25,41

\subsection{BMI}
Rysunek 14

Zmienne waga, wzrost i bmi będą spełniały funkcję magazynów na parametry zgodne z ich nazwami. Pętla pobierze sobie wagę i wzrost z danego wiersza, obliczy bmi dla danego wiersza i przejdzie do kolejnego robiąc to samo.









Wynik:
24,86
19,28
44,46
28,67
37,72
17,47
19,84
20,52
27,45
22,99
41,62
20,28
\subsection{BMI słownie +formatowanie}
Rysunek 15

Zmienna x służy jako kontener na wartość danej komórki
w ifie sprawdzana jest jakie bmi ma dana osoba i na tej podstawie przydziela się jej wartość np. : „otyłość”
formatowanie warunkowe działa trochę inaczej. Dana komórka jest aktywowana, a dopiero później sprawdzane są warunki i na tej podstawię przydziela się komórce kolor.



Wynik:
waga prawidłowa
waga prawidłowa
otyłość
nadwaga
otyłość
niedowaga
waga prawidłowa
waga prawidłowa
nadwaga
waga prawidłowa
otyłość
waga prawidłowa


\subsection{BMR}
Rysunek 16

Funkcja bmr pobiera 3 parametry, liczy na zaś BMR w wariancie dla kobiet i mężczyzn, a dopiero później sprawdza który wariant ma wypisać.
Wynik:
2059,3
1503,1
2009,7
2216,6
1332,1
1429,6
1420,9
1568
2154
1559,1
2533,8
1414,3

\subsection{Ilość kalorii}
Rysunek 17

Działa tak jak poprzednia funkcja tylko bez sprawdzania dodatkowego warunku (pobiera 2 parametry i liczy).




 Wynik:
98000
56000
-378000
-182000
-105000
28000
14000
-14000
-84000
-28000
-357000
77000

\subsection{ Kiedy cel zostanie osiągnięty}
Rysunek 18

Ta funkcja jest o tyle ciekawa, że stosujemy w niej DateADD(jednostka(np.: dzień),(ile razy dodać jednostkę) , data do obliczeń). Zmienna start odpowiada za datę startu i posłuży nam jako data w DateADD, natomiast dni_do_celu jako ilość powtórzeń.



Wynik:
28.02.2018
27.02.2018
24.05.2019
14.11.2018
04.06.2018
09.04.2018
16.03.2018
25.05.2018
29.09.2018
11.01.2019
27.05.2019
10.12.2018


\subsection{ile osób}
Rysunek 19



Tutaj wprowadzamy 5 zmiennych: pomocnik magazynujący łańcuch znaków z kolumny bmi_słownie, q jako niedowagę, w jako wagę w normie, e jako nadwagę i r jako otyłość. Instrukcja if porównuje pobrany łańcuch z kategoriami i zwiększa o 1 odpowiedni licznik. Po wyjściu z pętli wypisujemy w odpowiednie miejsce wartości liczników. Wynik:
osoby z	ile?
niedowagą	1
wagą prawidłową	6
nadwagą	2
otyłością	3
Ile dni
Rysunek 20

Działa w taki sposób, że liczy dni w danym wierszu, jeśli liczba jest ujemna to przemnaża przez liczbę dodatnią.
Wynik:
38
22
300
106
126
13
7
13
60
21
147
49


\subsection{Wnioski}
Program Excel do takich prostych obliczeń i zadań nadaje się lepiej niż VBA, ponieważ posiada wszystko co jest potrzebne. Jest prostszy do opanowania i nie wymaga od użytkownika znajomości jakichkolwiek składni językowych(poza składnią logiczną). Niewprawnemu użytkownikowi więcej czasu zajęłoby pisanie kodu w VBA (wyszukiwanie błędów i ich eliminacja) niż liczenie w Excelu. Dla użytkownika znającego jakiekolwiek podstawy programowanie (najlepiej Visual Basic) nie robi to wielkiej różnicy. VBA jest bardzo przydatne, ale nie do tego typu zadań. Dużym atutem Excela jest interfejs graficzny, który dużo nam może pomóc i przyśpieszyć pracę dzięki różnego rodzaju skrótom na wstążkach (wstążki można w pełni dostosowywać do własnych potrzeb). W VBA nawet mimo podpowiedzi dotyczących składni jest trudniej szybko coś znaleźć jeśli nie mieliśmy wcześniej do czynienia z danym poleceniem.





\end{document}