Miklós Horthy

Węgierska Republika Rad była państwem komunistycznym w Europie centralnej, w związku z czym stanowiła zagrożenie dla ładu społeczno-ekonomicznego starego kontynentu. Był to pierwszy powód, dla którego państwa takie jak Rumunia czy Francja musiały interweniować militarnie na terenie tego kraju. Drugim, choć oczywiście nie mniej ważnym, powodem był brak zgody rządu Béli Kuna na okrojenie państwa z 2/3 jego terytorium.


Wojska rumuńskie przedarły się wgłąb kraju, Béla Kun podał się do dymisji i opuścił kraj. Nowym premierem został socjaldemokrata Gyula Peidl. Proklamował on na nowo Węgierską Republikę Ludową, zniósł zdobycze rewolucji takie jak nacjonalizacja ziemi, trybunały rewolucyjne, rozwiązał także Gwardię Czerwoną i wypuścił więźniów politycznych. Nie powstrzymało to jednak ofensywy wojsk rumuńskich i 6 sierpnia 1919 po zajęciu Budapesztu István Friedrich przeprowadził bezkrwawy zamach stanu i objął władzę w państwie, arcyksiążę Józef August ogłosił się Regentem Węgier.

Wojska rumuńskie wciąż podążąły wgłąb kraju zajmując coraz to nowe tereny. Wraz z wojskami rumuńskimi atak na Węgierską Republikę Rad, czy później Ludową, podążała węgierska kontrrewolucyjna armia narodowa zorganizowana przez Miklósa Horthyego. Budapeszt Rumuni okupowali aż do listopada 1919 roku. I jeszcze dłużej, bo do marca 1920 roku, trwała obecność jednostek rumuńskich na terenie tzw. Tiszantul, czyli ziem na zachód od rzeki Cisy. Na terenach okupowanych przez Rumunów rozpoczął się tak zwany „biały terror”.

Antykomuniści dokonywali krwawych mordów na komunistach, socjaldemokratach, osobach podejrzanych o lewicowe sympatie. W związku z obecnością żydów w rządzie komunistycznym zapłonęły nastroje antysemickie i wielu żydów ucierpiało w białym terrorze mimo braku związku z komunistami.

 W listopadzie 1919 uformowano rząd koalicyjny z Károlym Huszárem na czele. Zadaniem nowego rządu było przygotowanie wyborów do Zgromadzenia Narodowego, które wyznaczono na dni 25-26.01.1920. Ententa sprzeciwiała się piastowaniu funkcji Regenta przez arcyksięcia, w związku z czym ustąpił on. Kolejnego regenta wybrało zgromadzenie narodowe - był to Miklós Horthy wybrany 131 głosami na 141 członków parlamentu.
Państwa Ententy obaliły władzę komunistyczną i wyniosły władzę kontrrewolucyjną nie tylko w celu ochrony przed rozprzestrzenieniem rewolucji, ale także dla własnych korzyści terytorialnych, w związku zmuszona była do podpisu upokażającego dla Węgier Traktatu z Trianon. Utraciły one dostęp do morza, 68% terytorium, prawie 2/3 ludności. Chęć odzyskania strat stanowiła podstawę późniejszej polityki Regenta bez królestwa, admirała bez floty.