Początek lat dziewięćdziesiątych – czas zmian. Transformacja społeczno-gospodarcza, która nie omija Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego. Ustawa z 8 marca 1990 r. rozstrzyga: teraz każda gmina organizuje komunikację na własną rękę. Wobec braku porozumienia samorządowców, WPK traci rację bytu. Połączenia miejskie w Lubinie 1 stycznia 1995 r. przejmuje PKS, w Głogowie 1 kwietnia 1995 r. wydzielony oddział WPK –  spółka gminy pn. „Komunikacja Miejska”. Trasy zamiejskie przejmują PKS, przeważnie wkrótce przegrywając z prywatnymi mikrobusami.

 Na bazie pozostałego majątku po WPK, Gmina Legnica również tworzy własną spółkę – Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne sp. z o.o. Firma rozpoczyna działalność 1 stycznia 1996 r., tym samym kończąc działalność ostatnich przewozów miejskich o zasięgu województwa w Polsce. Legnickie linie zamiejskie działają jeszcze przez kilka lat. Gminy rezygnują z nich stopniowo: Miłkowice z „4” i „6” - 30 lipca 1996 r., Polkowice z „45” 30 czerwca 2002 r., Jawor z „14” 31 grudnia 2005 r., Krotoszyce z „12” i „19” 31 maja 2006 r., Złotoryja z „22” - 30 czerwca 2009 r.

MPK podejmuje nowe wyzwania: wymiana taboru, dostosowanie sieci komunikacyjnej do potrzeb miasta, redukcja majątku i zatrudnienia. Od 2011 r. do firmy trafia łącznie 70 autobusów nowej generacji – z niską podłogą, coraz nowocześniejszym wyposażeniem, europejskimi normami ekologicznymi. W miejsce tras zamiejskich, układ linii miejskich jest korygowany po latach zaległości. Komunikacja dociera do nowych obszarów – centrum handlowego (linia „5”), strefy ekonomicznej (linie „3”, nowa „4”, „18”), obszarów wcześniej zajętych przez wojska radzieckie (linie „4”, „5”, „6”, „7”, „21”).

Jest wrzesień 2011 r., Europejski Tydzień Zrównoważonego Transportu. W przyszłym roku minie 130 lat, od kiedy na ulice naszego miasta wyjechał pierwszy tramwaj konny. Niezmiennie od 1882 r., chcąc przemieścić się z jednego końca miasta na drugi, nie jesteśmy zdani wyłącznie na siebie. Mamy do dyspozycji publiczny transport zbiorowy.