Ludzie już od bardzo dawna byli narażeni na działanie promieniowania pochodzącego ze środowiska naturalnego. Promieniowanie naturalne istnieje już od bardzo dawna na Ziemi i może występować bez wpływu człowieka. Promieniotwórczość to zdolność emitowania przez określone pierwiastki chemiczne promieniowania jądrowa, w wyniku rozpadu promieniotwórczego jąder tych atomów. Promieniotwórczość to samoistna przemiana jąder atomowych w inne. Za promieniotwórczość odpowiada rozpad beta oraz alfa. Gdy badamy aktywność promieniowania możemy opisać intensywność procesu radioaktywności. Zmiany danego pierwiastka radioaktywnego jest scharakteryzowana przez czas połowicznego rozpadu. Wszystkie żywe organizmy na Ziemi są zagrożone promieniowaniem jonizującym pod wpływem promieniowania w organizmie ludzkim ( tkanka żywa) zachodzą zmiany. Są one uzależnione od rodzaju, natężenia, ale także od dawki energii, rodzaju tkanki, na która działają. Promieniowanie działając na żywe tkanki wywołuje jonizacje atomów oraz zmiany procesów biologicznych zachodzących w komórkach. Czasami te zmiany są bardzo poważne, i jak w przypadku DNA i chromosomów mogą być zauważalne po pewnym okresie po napromieniowaniu.Podstawą szkodliwego biologicznego działania promieniowania na organizmy leżą procesy jonizacji molekuł organizmu wywoływane przez promieniowanie. W wyniku tych procesów w tkankach tworzą się pary jonów stanowiących wysokie aktywne chemicznie rodniki oraz następuje uszkodzenie struktury dużych cząstek przez ich rozrywanie lub zlepianie. Prowadzi to do zakłóceń biochemicznych, warunkujących prawidłowe funkcjonowanie organizmu i do zmian strukturalnych komórek. Czułość tkanki ludzkiej na promieniowanie jonizujące zmienia się w szerokich granicach. Najczulsze są organy krwiotwórcze i tkanki rozrodcze, najmniej czułymi są mózg i mięśnie. Uszkodzenia popromienne dzielimy ze względu na rodzaj ich następstw na somatyczne tj. wpływające na procesy odpowiedzialne za utrzymanie organizmu przy życiu oraz na genetyczne tj. naruszające zdolność organizmu do prawidłowego przekazywania cech swemu potomstwu.Typowym skutkiem uszkodzeń somatycznych jest ostra choroba popromienna. Składają się na nią mdłości , bóle i zawroty głowy, ogólne osłabienie, zmiany we krwi, a następnie biegunki , czasami krwawe z powodu owrzodzeń jelit, skłonności do krwawych wybroczyn w tkankach, niedokrwistość, wrzodziejące zapalenie gardła, obniżenie odporności organizmu i wypadanie włosów. W zależności od zaawansowania choroba ta może zakończyć się śmiercią lub przejść w fazę przewlekłą ze stopniowym wyniszczeniem organizmu zakończonym najczęściej białaczką lub anemią plastyczną i ostatecznie śmiercią. Organizmowi można pomóc poprzez przeszczep szpiku kostnego. Uszkodzenia genetyczne polegają na zmianie struktury chromosomów wchodzących w skład komórek rozrodczych. Ich następstwem są mutacje przejawiające się w zmianie dziedziczonych przez potomstwo cech ustroju. Zmiany sklepiające się w genach są kopiowane przez następne generacje komórek. Promieniowanie jądrowe może być także stosowane terapii zwalczającej raka. Źródło promieniowania jądrowego może być na zewnątrz organizmu lub wewnątrz organizmu. Drugie rodzaj źródła jest bardziej szkodliwe. Najbardziej popularną ścieżka dostania się pierwiastków promieniotwórczych do organizmu człowieka jest: układ pokarmowy, oddechowy oraz skóra człowieka. Promieniowanie zewnętrzne nie jest tak groźne jak wewnętrzne. Może być usunięte przez dokładne umycie ciała. Konsekwencje promieniowania w dużym stopniu zależą od dawki promieniowania (czas ekspozycji, rodzaj oraz natężenie promieniowania). Dawki w stosunku do człowieka uzależnione są od aktualnego stanu zdrowia, wieku oraz organu, który uległ napromieniowaniu. Dawka 4 siwertów może spowodować śmierć połowy przypadków napromieniowania. A więc promieniowanie może być dla człowieka zabójcze, jest to zdecydowanie zagrożenie dla ludzkości, z którym powinniśmy się liczyć.