Fikcyjna Polska - Wydawnictwo Jagiellonia

Wydawnictwo Jagiellonia SA - ogólnopolska grupa prasowa z siedzibą w Krakowie. Powstała w 1991 roku, po tym jak przejęła Dziennik Polski od Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. Obecnie grupa jest wydawcą 9 regionalnych dzienników w Polsce.

===
Dziennik Polski – pismo codzienne wydawane od 4 lutego 1945 przez Spółdzielnię Wydawniczą „Czytelnik”, od 1991 przez Wydawnictwo Jagiellonia SA.

Planowane jako pismo o zasięgu ogólnopolskim, początkowo ograniczono do regionu krakowskiego oraz rzeszowskiego. Obecnie ukazuje się siedem wydań lokalnych (w piątek dodatkowo jeszcze pięć) na terenie województwa małopolskiego i podkarpackiego. Do każdego wydania, od poniedziałku do soboty, dołączany jest dodatek tematyczny.

W raporcie Instytutu Monitorowania Mediów z maja 2008 jest najczęściej cytowanym tytułem prasowym z województwa małopolskiego.

"Dziennik Polski" od lat jest zdecydowanie najlepiej sprzedającym się dziennikiem w Małopolsce, wyprzedzając zarówno wydawnictwa lokalne, jak i ogólnopolskie. Nakład "Dziennika Polskiego" kontrolowany jest przez Związek Kontroli Dystrybucji Prasy i wynosi w wydaniu codziennym 87 tys. egzemplarzy (w tym w poniedziałki 92 tys. egzemplarzy), natomiast w piątki (w wydaniu magazynowym) ponad 200 tys. egzemplarzy.

Magazyny - cotygodniowe bezpłatne dodatki tematyczne:
"Dziennik Sportowy" (poniedziałek)
Ukazuję się w 7 wersjach (krakowskiej, podkrakowskiej, tarnowskiej, nowosądeckiej, podhalańskiej i Małopolski Zachodniej). Czytelnicy znajdą tutaj najbogatszą ofertę piłkarską (relacje i wyniki meczow, od ekstraklasy do C klasy oraz ligi zagraniczne), poza tym informacje o innych dyscyplinach sportowych ze świata, kraju i regionu.

"Jeżdżę z Dziennikiem" (poniedziałek)
Bogato ilustrowany magazyn, prezentujący najnowsze osiągniecia przemysłu motoryzacyjnego. Propaguje bezpieczeństwo na drodze, opisuje zawody w sportach motorowych. Na łamach "Jeżdżę z Dziennikiem" zamieszczane są również informacje związane z giełdą samochodową oraz na bieżąco sprawdzane i komentowane ceny samochodów.

"Dziennik Finansowy" (poniedziałek)
Porusza tematy ściśle związane z rynkiem finansowym. Na łamach tego dodatku Czytelnik znajdzie żywą publicystykę ekonomiczną i bezstronną ocenę zjawisk zachodzących w polskiej i międzynarodowej gospodarce. Regularnie podaje aktualne informacje, dotyczące oprocentowania lokat i kredytów bankowych.

"Giełda Pracy i Edukacja" (wtorek)
Dodatek zajmujący się szeroko pojętą problematyką pracy i edukacji. Zawiera oferty urzedów pracy, ogłoszenia pracodawców, anonse osób poszukujących pracy, informacje o miejscach kształcenia i dokształcania, a także ciekawe artykuły i informacje o sytuacji na temat rynku pracy w Polsce, w regionie i na świecie.

"Komputer" (wtorek)
Dodatek branżowy, w przystępny sposób opisujący popularne, dostępne na rynku programy komputerowe, multimedia, gry oraz prezentujący możliwości Internetu. Na łamach "Komputera" poruszane są także tematy związane z telefonią komórkową i RTV.

"Dom" (środa)
Zawiera informacje dotyczące budownictwa na świecie, w Polsce, a szczególnie w regionie. W tym dodatku znajdziemy fachowe omówienia najnowszych trendów w budownictwie, zagadnienia związane z wyposażeniem i dekoracją wnętrz oraz wartościowe informacje z dziedziny architektury oraz infrastruktury wokół domu.

"Przeglad Nieruchomości" (środa)
Można tu znaleźć aktualne oferty kupna, sprzedaży i wynajmu na rynku nieruchomości Krakowa i Małopolski, wraz z szerokim omówieniem sytuacji na rynku i komentarzami ekspertów. Przybliżamy Czytelnikom zawile regulacje prawne, związane z nieruchomościami.

"W ogrodzie" (środa)
Dodatek nie tylko dla miłosników kwiatów. Czytelnik znajdzie tu informacje tak z dziedziny ogrodnictwa, jak i porady dla dzialkowców oraz sposoby na upiększanie mieszkania i ulepszanie infrastruktury wokół domu. Prezentujemy także najpiękniejsze ogrody świata.

"Dziennik Rodzinny" (czwartek)
Można tu znaleźć galerie portretów znanych rodzin. Publikujemy takze analizy, raporty i reportaże dotyczące życia polskich rodzin. Nie brakuje również felietonów prezentujących obraz świata widzianego tak przez kobiety, jak i przez mężczyzn. Prezentujemy też analizę rynkowej oferty handlowej, przegląd cen i marek oraz mnóstwo praktycznych porad dla klientów.

"Twój Sufler" (czwartek)
Jest przewodnikiem po świecie kultury, sztuki i rozrywki. Oprócz zapowiedzi wydarzeń kulturalnych, publikujemy także recenzje książek, szeroko omawiając nowości na rynku wydawniczym. Dodatek poświęca wiele uwagi wydarzeniom ze świata teatru, nie stroniąc również od informacji muzycznych i wywiadów z ludźmi kultury.

"Bądź Zdrów" (czwartek)
Zawiera informacje, poświęcone problematyce zdrowia, urody oraz mody. Czytelnicy mogą tu znaleźć praktyczne porady ekspertów z poszczególnych dziedzin. Dodatek propaguje zdrowy styl zycia. Każde wydanie ma swój wiodący temat, np. racjonalne żywienie. Dużo uwagi poświęcamy nowościom na rynku kosmetyków oraz ich testom.

"Dziennik Piątkowy" (piątek)
Magazyn z licznymi reportażami i felietonami, poświęcony szerokiej problematyce społecznej i politycznej, a także kulturalnej.

"TeleWizja" (piątek)
Aktualny i szczegółowy program telewizyjny na najblizszy tydzień wraz z recenzjami i opisami poszczególnych pozycji.

"Pejzaż Polski" (sobota)
Jest magazynem, zawierającym niezwykle atrakcyjne reportaże, interesujące zdjęcia i felietony. Dużo miejsca poświęca się w "Pejzażu" kulturze, sztuce i historii.

"Pełna Kieszeń" (sobota)
To przewodnik po skomplikowanym świecie finansów. Na bieżąco analizowana jest giełda papierów wartościowych oraz kursy walut. Publikujemy również komentarz, będący podsumowaniem wydarzeń ostatniego tygodnia w gospodarce.

"Podróże z Dziennikiem" (sobota)
Dodatek, prezentujący relacje z podróży w najodleglejsze zakątki świata. Zawiera informacje o atrakcjach turystycznych róznych regionów Polski i świata. Pozwala zapoznać się z krajowymi i zagranicznymi ofertami turystycznymi. "Podróże z Dziennikiem" to ciekawe reportaże, niebanalne zdjęcia, a przede wszystkim kompendium wiedzy o miejscach, które warto odwiedzić.

===
Trybuna Śląska (dawniej Trybuna Robotnicza) – dziennik, jedna z największych gazet regionalnych w Polsce ukazująca się od 2 lutego 1945 roku na terenie województwa śląskiego i opolskiego.

Pierwotnie wydawana jako „Trybuna Śląska”, pierwszym redaktorem naczelnym był Leon Bielski. Od 11 marca 1945 gazeta wydawana jako „Trybuna Robotnicza” – do 1 lipca 1990, kiedy sprywatyzowano dotychczasowego właściciela RSW Prasa-Książka-Ruch, a tytuł przejęło Górnośląskie Towarzystwo Prasowe (GTP).

W październiku 2000 GTP zostało ostatecznie wykupione przez Wydawnictwo Jagiellonia SA, właściciela Dziennika Polskiego.

"Trybuna Śląska" ukazuje się jako pełnokolorowy dziennik (formatu A3) na obszarze województw śląskiego i opolskiego, w sześciu mutacjach: katowickiej, bielskiej, rybnickiej, częstochowskiej, zagłębiowskiej i opolskiej. Gazeta jest postrzegana przez jej Czytelników jako niezależna i opiniotwórcza.

Nasi reporterzy każdego dnia odwiedzają dziesiątki miejsc w trzech województwach. Są naocznymi świadkami codziennego życia regionu. Nic ważnego nie umknie ich uwadze. Dzięki temu przez sześć dni w tygodniu Czytelnicy otrzymują wyczerpujący i aktualny serwis wiadomości, reportaże, artykuły gospodarcze i korespondencje zagraniczne.

Swą wszechstronność zawdzięczamy pracy i doskonałym pomysłom ponad 80 dziennikarzy z centrali "Trybuny Śląskiej" w Katowicach oraz własnych oddziałów w Bielsku-Białej, Częstochowie, Opolu, Rybniku, Sosnowcu i Warszawie, a także sieci korespondentów na całym Świecie.

Szczególnym poważaniem darzą nas kibice. Mają gwarancję, że codziennie na kolumnach sportowych znajdą interesujące wiadomości. Z myślą o kibicach wydajemy pełnokolorowy dodatek sportowy "Kibic" ukazujący się trzy razy w tygodniu - w poniedziałek, czwartek i sobotę.

Popularnością wśród Czytelników cieszą się konkursy i imprezy organizowane przez "Trybunę Śląską". "Barometr Śląskiej" pozwala Czytelnikom na wyrażanie własnych opinii na ważne tematy, a nazajutrz analizowanie i publikowanie wyników plebiscytu na łamach "Trybuny Śląskiej".

Gazeta wydawana jest przy użyciu najnowocześniejszej techniki cyfrowej. Dzięki temu oprócz codziennych wydań gazety do rąk Czytelników trafiaja profesjonalnie przygotowane i wydane kolorowe dodatki. Nowoczesny system gwarantuje wszystkim wydaniom gazety aktualność.

Dodatki tematyczne:
Kibic (poniedziałek, czwartek, sobota)
Sportowy dodatek „Trybuny Śląskiej” ukazuje się w każdy poniedziałek, czwartek i sobotę. Na przynajmniej 12 stronach można w nim znaleźć pełny serwis informacyjny z aktualnych wydarzeń w regionie, relacje z meczów, komentarze i wywiady. Szczególny nacisk kładziemy na najpopularniejszą, nie tylko na Śląsku, dyscyplinę – piłkę nożną. Nasi reporterzy odwiedzają stadiony od I ligi do klasy okręgowej. Oprócz tego na bieżąco śledzimy i nie pomijamy tego, co w sporcie dzieje się w kraju i za granicą.

Praca (wtorek)
Gorące oferty – ogłoszenia dla poszukujących pracy i oferujących zatrudnienie. Ponadto interpretacja przepisów prawnych i raporty z sądów pracy oraz pomysły na zawodowe przekwalifikowanie się. Zawsze także poradnik dla szefów.

Poradnik (wtorek)
Szeroki wachlarz rad i porad: konsumenckich, medycznych, finansowych, usługowych i domowych a także wskazówki dla kinomanów i melomanów oraz osób dbających o modny styl życia.

Dom (środa)
Ogłoszenia kupna, sprzedaży, zamiany i wynajmu mieszkań. Notowania na śląskim rynku nieruchomości. Ponadto nowe inwestycje. Porady budowlane oraz na temat sprzętu AGD, aranżacji wnętrz i pielęgnacji ogrodów.

Autotrybuna (czwartek)
Ogłoszenia kupna, sprzedaży samochodów oraz aktualne notowania giełdowe. Rynek samochodów nowych i używanych. Ponadto prezentacje i testy nowych modeli samochodów, sylwetki ludzi motoryzacji, bezpieczeństwo na drogach oraz porady techniczne i prawne.

Trybuna Górnicza (czwartek)
Trybuna Górnicza to czasopismo środowiska górniczego wydawane przez Wydawnictwo Gospodarcze Sp. z o.o. Ukazuje się co tydzień w czwartek. Jest rozprowadzane razem z „Trybuną Śląską”. Tygodnik porusza najważniejsze problemy środowiska górniczego, spółek węglowych i kopalń węgla kamiennego. Towarzyszy przemianom górnictwa związanym z restrukturyzacją tej branży. Porusza także kwestie gospodarcze i ochrony środowiska. Podnosi również tematy związane z tradycją i kulturą Górnego Śląska.

Rozrywka na weekend (piątek)
Cotygodniowa porcja lektury i rozrywki. Tylko w Rozrywce na weekend znane i lubiane osoby, wywiady, plotki, porady, reportaże, kolumna kulinarna, przepisy, niewyjaśnione tajemnice i krzyżówka z nagrodami.

Tele Program (piątek)
Aktualny i szczegółowy program telewizyjny na najblizszy tydzień wraz z recenzjami i opisami poszczególnych pozycji.

===
Głos Wielkopolski – dziennik społeczno-polityczny wydawany od 16 lutego 1945 w Poznaniu, najstarszy dziennik ukazujący się w województwie wielkopolskim.

Jest pierwszym tytułem polskiej gazety, który ukazał się pod koniec II wojny światowej w Poznaniu, faktycznie w czasie trwania bitwy o miasto (pierwszy numer miał nakład 3000 lub 6200 egzemplarzy). Tytuł gazety wymyślił Józef Szulczyński, przedwojenny dziennikarz prasy kupieckiej. Druk był możliwy dzięki Mieczysławowi Francuszkiewiczowi, który przechował przez lata okupacji nieosiągalne w 1945 roku polskie czcionki. Początkowo drukowany był w ocalałej od zniszczeń wojennych Drukarni Św. Wojciecha przy ul. Wawrzyniaka na Jeżycach, gdzie z braku prądu maszyny płaskie były ręcznie napędzane przez zapędzonych do tego zadania volksdeutschów. Tempo druku oscylowało wokół 600 egzemplarzy na godzinę. Cena pierwszego numeru wynosiła 20 groszy. Już 4 czerwca 1945 w redakcji odwiedziny złożył minister informacji i propagandy Stefan Matuszewski.

Pierwsze kolegia redakcyjne odbywały się przy ul. Chełmońskiego 22 (Wojewódzki Urząd Informacji i Propagandy). Pierwszym redaktorem naczelnym był por. Józef Pawłowski, a współpracowali z nim: Jan Brzeski, Czesław Brzóska, Eugeniusz Cofta, Jan Gajewski, Jarogniew Kaniasty, Józef Szulczyński i Wiktor Wojciechowski. W 1947 postanowiono odbudować kamienicę przy ul. Grunwaldzkiej róg Marcelińskiej, wykupioną za 8,5 miliona zł. Powstał tu dom prasowy otwarty 1 maja 1950, również dla Gazety Poznańskiej. Do końca lat 40. XX wieku Głos był liderem na wielkopolskim rynku prasy informacyjnej (średni nakład – 102 tys. egzemplarzy).

Od 2003 tytuł należy do Wydawnictwa Jagiellonia SA, właściciela Dziennika Polskiego. Średnia sprzedaż w tygodniu (ponad 200 tys. egzemplarzy w samym tylko Poznaniu) postawiła Głos w czołówce polskich dzienników regionalnych.

Nakład "Głosu Wielkopolskiego" wynosi od 73 tysięcy egzemplarzy w wydaniu codziennym do 150 tysięcy w wydaniu piątkowym; mamy jeden z największych nakładów sobotnich w polsce wśród dzienników – ok. 120 tysięcy (nakład kontrolowany przez Związek Kontroli Dystrybucji Prasy).

Głos Wielkopolski to 70 dziennikarzy w Poznaniu i oddziałach w Wielkopolsce. Dzięki ich specjalistycznemu przygotowaniu i operatywności codziennie na naszych łamach znajdujecie Państwo najświeższe informacje ze swego miasta, regionu i kraju. Jako jeden z nielicznych dzienników regionalnych mamy rozbudowaną sieć korespondentów zagranicznych.

Mówiąc o "Głosie" nie można pominąć jego ogromnej siły reklamowej. W soboty dziennik poszerzony jest o dodatki reklamowe Weekend i Rynek Pracy zawierające kilka tysięcy ogłoszeń. Ogłoszenia to właśnie największy atut "Głosu". Pod względem siły ogłoszeniowej "Głos Wielkopolski" wyprzedza większość dzienników regionalnych w Polsce i wszystkie dzienniki ogólnokrajowe z wyjątkiem "Gazety Wyborczej" i "Rzeczypospolitej".

"Głos Wielkopolski" jako pierwszy dziennik w Polsce, w swym pełnym wydaniu, umieszczony został w sieci internetu. Jest to związane również z dodatkowymi możliwościami zamieszczania ogłoszeń, także interaktywnych oraz zawierających elementy multimedialne, na jego stronach.

Dotarcie do odpowiednich grup klientów umożliwia reklamodawcom szereg wydawanych przez "Głos Wielkopolski" wkładek tematycznych, dodatków kolorowych, specjalnych dodatków targowych.

Od 1996 roku wydajemy specjalny, nie spotykany dotąd w prasie polskiej dodatek "Nasza Wielkopolska", gdzie publikujemy mapy oraz szczegółowe informacje dotyczące wybranych fragmentów naszego regionu.

Według opinii Wielkopolan "Głos Wielkopolski" jest najbardziej obiektywnym dziennikiem z dużą porcją własnej publicystyki i rzetelnej informacji.

===
Express Bydgoski – codzienna gazeta (wychodzi we wszystkie dni tygodnia oprócz niedziel) dla Bydgoszczy i okolic, z redakcją główną i drukiem w Bydgoszczy.

Pomysł wydawania „Expresu Bydgoskiego” narodził się w 1989 r. w gronie akcjonariuszy firmy „Weltinex”. Jego realizację powierzono: Ryszardowi Giedrojciowi, Arturowi Szczepańskiemu i Tomaszowi Wojciekiewiczowi. 30 marca 1990 r. ukazał się pierwszy numer dziennika. Objętość pisma wynosiła początkowo: 8 stron wydania codziennego i 12 – piątkowego. Dziennik wpisał się w ideę tworzenia społeczeństwa obywatelskiego w Polsce po przełomie politycznym 1989 r.

W pierwszych latach funkcjonowania na rynku prasowym Express Bydgoski odniósł sukces, który zawdzięczał m.in. nastawieniu na lokalność, kontakt z czytelnikami, bogaty informator podręczny. Wraz z gazetą rozwijała się jej baza; w 1993 r. otwarto własną drukarnię przy ul. Deszczowej oraz uruchomiono skład komputerowy. Zespołem redakcyjnym kierował początkowo Ryszard Giędrojć, następnie Marek Zagórski i Jacek Deptuła. Najtrudniejszy moment Express przechodził w drugiej połowie lat 90., kiedy na bydgoskim rynku prasowym konkurowało 5 dzienników codziennych. W 1998 r. redakcja Expressu zorganizowała plebiscyt na „bydgoszczanina stulecia”, w którym zwyciężył przedwojenny prezydent miasta Leon Barciszewski wyprzedzając lekarzy-społeczników Jana Biziela i Emila Warmińskiego. Z kolei w konkursie na symbole miasta (2000 r.) zwyciężyły: Spichrze przed Łuczniczką, Wenecją Bydgoską, Farą i Wyspą Młyńską.

Zdecydowany rozwój wydawnictwa nastąpił po 1999 r., kiedy właścicielem firmy został niemiecki koncern prasowy Rheinisch-Bergische Verlag. Inwestycje obejmowały budowę nowej drukarni przy ul. Grunwaldzkiej. W 2002 r. w skład Express Media weszły „Nowości” – największa gazeta ukazująca się w Toruniu. „Express Bydgoski” i „Nowości” umocniły się na pozycji lidera rynku prasowego największych miast regionu kujawsko-pomorskiego. Średni nakład dzienny wynosił wówczas: 25 tysięcy egzemplarzy dla „Expressu” (od poniedziałku do czwartku) i 81 tysięcy piątkowy magazyn, a dla „Nowości” – 36 tys. i 71 tys. magazyn. Zasięg Express Media objął województwa kujawskie i toruńskie, z redakcjami lokalnymi w Żninie, Nakle, Świeciu, Inowrocławiu, Brodnicy, Grudziądzu i Włocławku, a udział w rynku czytelniczym sięgnął 40 procent. W rozbudowanej w 2008 r. drukarni Expressu poza własnymi tytułami, bezpłatnymi gazetami („City Bydgoszcz”, „City Toruń”, „7 dni Bydgoszcz”, „7 Dni Toruń”) i tygodnikami lokalnymi, drukowano także gazety ogólnopolskie.

We wrześniu 2014 r. Express Media zostało kupione przez Wydawnictwo Jagiellonia SA, właściciela Dziennika Polskiego. 30 września 2016 roku drukarnia w Bydgoszczy została sprzedana spółce Polska Press.

Express Bydgoski oprócz przekazywania bieżących wydarzeń lokalnych, krajowych i zagranicznych, uczestniczy aktywnie w życiu społeczno-kulturalnym Bydgoszczy. Organizuje plebiscyty, konkursy, charytatywne mecze sportowe, bale, festyny, biwaki, wycieczki seniorów i juniorów oraz patronuje większości imprez kulturalnych w Bydgoszczy. Od 1993 roku organizuje m.in. konkurs „Złoty Stetoskop” na najlepsze oddziały szpitalne województwa kujawskiego, „Superbelfer” o miano najlepszego pedagoga i wiele innych.

W strukturze redakcji „Expressu Bydgoskiego” są cztery oddziały terenowe: w Inowrocławiu, Nakle, Świeciu oraz Żninie. W 2019 r. gazeta w wydaniach codziennych rozchodziła się w nakładzie 29 tysięcy egzemplarzy, natomiast piątkowy magazyn to 85 tysięcy. Każdego dnia ukazują się dodatki, np. „Buduj i Remontuj”, „Praca i Kariera”, „Akademia Wiedzy”, „Auto Moto” czy „Zdrowa Rodzina”.

===
Nowości: Dziennik Toruński – dziennik wydawany w Toruniu przez Wydawnictwo Jagiellonia SA. Posiada codzienne mutacje regionalne dla Brodnicy, Grudziądza oraz Włocławka oraz cotygodniowe dodatki informacyjne dla innych mniejszych miast objętych zasięgiem gazety m.in. Wąbrzeźna, Chełmży oraz Lipna.

4 listopada 1967 Robotnicza Spódzielna Wydawnicza podjęła decyzję o druku popołudniowej gazety o nazwie „Nowości – Dziennik Toruński”. Próbny numer „Nowości” ukazał się 15 grudnia 1967. Regularne wydawanie gazety rozpoczęło się 30 grudnia-31 grudnia 1967/1 stycznia 1968. Toruń był pierwszym miastem powiatowym w PRL, które doczekało się własnego dziennika (wcześniej istniały mutacje innych dzienników). Wtedy „Nowości” były zaledwie kilkustronicową, czarno-białą popołudniówką. Numer liczył 6 stron, na których zawarte były informacje dotyczące Nowego Roku. Pomysłodawcą i pierwszym redaktorem naczelnym był Henryk Jankowski. Pierwsze „Nowości” kosztowały 50 gr. W 1977 ich cena wynosiła 1 zł, a 10 lat później gazeta kosztowała 10 zł.

Wg danych samego dziennika „Nowości”, na przełomie 2013 i 2014 zasięg gazety wyniósł ok. 65% mieszkańców Torunia.

5 września 2014 wydawca dziennika – spółka Express Media została kupiona przez Wydawnictwo Jagiellonia SA, właściciela Dziennika Polskiego.

„Nowości” przyznają własne nagrody zwane „Karetami”. Złote Karety przyznawane są w dziedzinach: kultury, aktywności obywatelskiej, edukacji i przedsiębiorczości. Srebrne Karety trafiają do młodych ludzi, w tych samych kategoriach, za sukces na starcie. „Kryształowe Serduszka” to wyróżnienie dla osób prowadzących działalność charytatywną. 12 listopada 2009 ukazał się 12000. numer dziennika.

Aktualny układ gazety został wprowadzony 31 sierpnia 2009 roku, od tamtej pory układ prezentuje się następująco:
Najważniejsze informacje z Torunia i okolic: strony 1-4 (zaproszenie do gazety, opinie, informacje z regionu, analiza, poradnik)
Wydarzenia krajowe, światowe, ciekawostki: strony 5-6 i 16
Nasz Toruń, wiadomości lokalne: strony 7, 8, 9, 10, 11
Informatory i TV Relax: strony 12-15
Wiadomości sportowe: strony 17-20

Ponadto codziennie ukazują się strony tematyczne i dodatki, oraz ogłoszenia drobne, reklamy i nekrologi.

Mutacje dla Brodnicy, Grudziądza oraz Włocławka różnią się stroną tytułową, poza informacjami lokalnymi jest identyczna jak w wydaniu głównym (toruńskim). Wydania magazynowe w piątki mają 10 stron informacji lokalnych, w tym stronę tytułową. Tygodniki lokalne mają 4 strony informacji i są dołączane do wydania głównego. Wydarzenia z kraju i ze świata, ogłoszenia, reklamy, informacje sportowe i strony INFO są wspólne dla wszystkich mutacji gazety.

1 września 2011 roku, "Nowości" zmieniły szatę graficzną, logo zostało powiększone, a dotychczasowy dopisek "dziennik toruński" został zamieszczony pod nazwą dziennika (od 2007 roku znajdował się na górze). Układ stron pozostał nienaruszony.

Strony tematyczne i dodatki Nowości:
Poniedziałek: Buduj i remontuj, Zielony ogród, Sport (Magazyn)
Wtorek: Praca i kariera, Akademia Wiedzy, Gazeta Dorosłego Człowieka
Środa: Buduj i remontuj, Auto moto, Za kółkiem
Czwartek: Dom wnętrza i ogrody, Bazar, Wędruj z nami, Złap Okazję
Piątek: Tele Program, Magazyn (Zdrowa rodzina, Mieszkaj wygodnie, Ostra jazda, Twoje Finanse, Dodatki dla miast i miasteczek)
Sobota: Dodatki dzielnicowe dla Torunia
Dodatki okazjonalne: Zakupy Świąteczne, Żużlowe Nowości, Maturzysta, Nowości hokejowe, Stylista, Nowości Piłkarskie, Ja kobieta, Ja mężczyzna, Szkolne ABC, Informator budowlany, Informator automoto

===
„Słowo Polskie” – dziennik dolnośląski wydawany we Wrocławiu od 1945 roku.

Pierwszy numer dziennika ukazał się 27 sierpnia 1945 w Legnicy, ówczesnej siedzibie władz regionalnych. Nosił wówczas tytuł „Pionier”, wydawcą była delegatura „Czytelnika”.

15 października redakcję „Pioniera” przeniesiono do Wrocławia na ul. Krupniczą. W listopadzie 1946, po plebiscycie wśród czytelników, zmieniono tytuł gazety na „Słowo Polskie”. Tytuł ten został wybrany niewątpliwie częściowo dlatego, że „Słowo Polskie” wychodziło przed wojną we Lwowie, a znaczną część mieszkańców Wrocławia stanowili przymusowi polscy wysiedleńcy z byłego województwa lwowskiego.

„Słowo Polskie” od samego początku swego istnienia było gazetą traktowaną nieco inaczej niż organ Komitetu Wojewódzkiego PPR, potem PZPR – „Gazeta Robotnicza”. Dlatego uchodziły w niej takie dowcipy, jak na prima aprilis w latach pięćdziesiątych, kiedy podano w gazecie informację, że biuro podróży „Orbis” przyjmuje zapisy na wycieczkę statkiem MS Batory do Szwajcarii, albo że każdemu, kto przyjdzie z kubkiem na Plac Grunwaldzki będzie wydawany francuski koniak.

Od lutego 1951 dziennik był w znacznej części mutacją stołecznego „Expressu Wieczornego” – o zmniejszonej objętości i bez niedzielnego dodatku „Zwierciadło”. Później, szczególnie po 1956 r., miał miejsce coraz znaczniejszy udział wrocławskiego działu miejskiego i odejście od związków z „Expressem”.

Z inicjatywy redakcji „Słowa Polskiego” powołane zostało w 1956 r. Towarzystwo Miłośników Wrocławia, organizowane były plebiscyty o „Złotą Iglicę” (dla najlepszych dolnośląskich artystów), a także plebiscyty dla najlepszych sportowców i trenerów itp. Z redakcją „Słowa Polskiego” był w tym czasie ściśle związany m.in. red. Michał Żywień.

Po zmianach ustrojowych w Polsce po 1989 roku, kiedy 22 marca 1990 Sejm uchwalił likwidację RSW Prasa-Książka-Ruch, redaktorem naczelnym „Słowa Polskiego”, po Romualdzie Gomerskim, został Andrzej Karmiński. Redakcja przekształcona została w Spółdzielnię Pracy „Słowo Polskie”; członkami spółdzielni zostali wszyscy pracownicy gazety: dziennikarze oraz pracownicy pomocniczy. Na początku 1991 Karmiński w imieniu Spółdzielni podpisał umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z katowickim Bankiem Handlowo-Kredytowym. Utworzona firma „Wydawnictwo Słowo Polskie sp.z o.o.” wkrótce podpisała kolejną umowę, z norweskim koncernem wydawniczym Orkla-Media A/S, który w tym czasie inwestycjami w prasę polską, poprzedzonymi negocjacjami z kilkoma dziennikami (głównie Polski południowo-zachodniej, w tym również z popołudniówką „Wieczór Wrocławia”), rozpoczął swoją aktywność gospodarczą w Europie Środkowo-Wschodniej. Orkla objęła w nowo utworzonej „Słowo Media sp. z o.o.” 1/3 udziałów. Po likwidacji BHK w związku z aferą art-B Spółdzielnia i jej członkowie przejęli udziały Banku. W 1994 Karmińskiego zastąpił na stanowisku redaktora naczelnego Jan Wawrzyniak, a tego w 1997 – Piotr Adamczyk. Na przełomie 1996 i 1997 „Słowo Polskie” uruchomiło we Wrocławiu swoją własną drukarnię (zakupioną w Norwegii od banku, który przejął „w naturze” długi drukarni w mieście Drammen), która wkrótce, w lipcu 1997 została zalana przez „powódź tysiąclecia”. Unieruchomiona na trzy miesiące wznowiła produkcję w październiku (w tym czasie dziennik drukowany był w Opolu), a wkrótce potem Orkla przekonała swego wspólnika w spółce do odsprzedania jej najpierw części (do 50%), a w parę lat później – całości udziałów w spółce „Słowo Media”, wydawcy „Słowa Polskiego”. W międzyczasie, w roku 2001, na stanowisku redaktora naczelnego nastąpiła kolejna zmiana (Piotra Adamczyka zastąpił Tomasz Duda). Orkla, mając już całkowitą kontrolę nad „Słowem Polskim” i drukarnią (oraz nad „Wieczorem Wrocławia”, który został przez Orklę wykupiony wcześniej) przekształciła je we wspólny z „Wieczorem” i z drukarnią organizm gospodarczy – Dolnośląskie Wydawnictwo Prasowe.

W 2003 Orkla sprzedała udziały Dolnośląskiego Wydawnictwa Prasowego – a zatem i tytuł „Słowo Polskie” – Wydawnictwu Jagiellonia SA, właścicielowi Dziennika Polskiego.

"Słowo Polskie" jest gazetą najstarszą na Dolnym Śląsku. Ukazuje się nieprzerwanie od 1945 roku. Do naszych Czytelników docieramy dzięki sieci punktów sprzedaży, prywatnym firmom kolportażowym oraz prenumeracie. Czytelnikom "Słowa Polskiego" oferujemy codziennie świeży zestaw wiadomości ze świata, kraju, regionu. Różnorodność tematyki na naszych łamach powoduje, że cieszymy się popularnością wśród tysięcy czytelników. W poszczególne dni tygodnia zamieszczamy stałe wkładki tematyczne.

===
Wieczór Wrocławia – wrocławski dziennik, wychodzący od 1967 roku (do 1997 roku popołudniówka) na terenie samego miasta Wrocławia.

Pierwszy ośmiostronnicowy numer tej gazety pojawił się w kioskach w poniedziałek 3 kwietnia 1967 po południu, a jej redaktorem naczelnym był wówczas Ryszard Skała; siedziba redakcji mieściła się wtedy przy ul. Komandorskiej nr 5, dopiero w późniejszych latach przeniesiona została pod adres Podwale nr 62. Dziennik wychodził najpierw sześć razy w tygodniu, od poniedziałku do soboty, później pięć – od poniedziałku do piątku. Drukowany był zawsze w formacie tabloid, najpierw w Prasowych Zakładach Graficznych w technice typograficznej (ołowiowej), później (od 1997) w offsetowej drukarni „Słowa Polskiego”.

Wkrótce po zmianach ustrojowych w Polsce po 1989 roku, kiedy 22 marca 1990 Sejm uchwalił likwidację RSW Prasa-Książka-Ruch, zespół redakcyjny „Wieczoru Wrocławia” zawiązał – podobnie jak większość gazet w Polsce – spółkę pracowniczą, która przejęła tytuł i samodzielnie wydawała gazetę. Spółka ta wkrótce (w 1991) rozpoczęła negocjacje z norweskim koncernem prasowym Orkla, który rok wcześniej wszedł na polski rynek prasowy, sprowadzając z Moss do Wrocławia pierwszą offsetową maszynę drukarską do druku gazet codziennych w kolorze (wszystkie ówczesne dzienniki w Polsce drukowane były tylko w jednym lub najwyżej dwóch kolorach). Pomimo że maszyna sprowadzona przez Orklę nie była wykorzystywana wówczas do produkcji „Wieczoru” (jedynie kilkanaście lat później okazjonalnie, przy okazji awarii innych maszyn, drukowano na niej kilka wydań „Wieczoru”), to koncern wykupił najpierw ponad dziewięćdziesiąt procent, a później wszystkie udziały pracownicze i przejął w ten sposób tytuł „Wieczór Wrocławia”. Druk gazety natomiast odbywał się jeszcze przez kilka lat w starej drukarni i starą technologią. Po uruchomieniu przez Orklę we Wrocławiu drugiej maszyny offsetowej sprowadzonej z Norwegii (z Drammen) dla nowej drukarni „Słowa Polskiego” przeniesiono tam w 1997 druk „Wieczoru”. Równocześnie z pojawieniem się nowych możliwości (druk wielobarwny, wyższa jakość) podjęto decyzję o odejściu od formuły popołudniówki: gazeta pod niezmienionym tytułem – „Wieczór Wrocławia” – zaczęła pojawiać się w kioskach rano.

W 2003 Orkla sprzedała udziały Dolnośląskiego Wydawnictwa Prasowego – a zatem i tytuł „Wieczór Wrocławia” – Wydawnictwu Jagiellonia SA, właścicielowi Dziennika Polskiego.

===
Wieczór Wybrzeża – dziennik ukazujący się w Gdańsku od 18 lutego 1957 roku (do 2002 popołudniówka).

Publikacja pierwszego numeru miała miejsce się pod kierownictwem Stanisława Spyry jako popołudniowe wydanie Głosu Wybrzeża. Wieczór Wybrzeża miał charakter gazety bulwarowej o lekkiej, rozrywkowej tematyce. Czasopismo przeszło 3 główne mutacje, 6 dodatków. W nim swoją karierę zaczynał jeden z najpopularniejszych polskich twórców komiksów, Janusz Christa, publikując tu najdłuższy polski serial komiksowy przygody Kajtka i Koka. Komiks ukazywał się codziennie przez czternaście lat (1958-1972). W 1994 roku „Wieczór Wybrzeża” stał się częścią Wydawnictwa Jagiellonia SA, właściciela Dziennika Polskiego. Od 4 lutego 2002 roku dziennik zaczął pojawiać się w kioskach rano.

Wieczór Wybrzeża jest największą i najpopularniejszą na Pomorzu gazetą bulwarową. Dla naszych reporterów nie ma tematu tabu. U nas każde bulwersujące wydarzenie ujrzy światło dzienne. Świadczą o tym nagrody, jakie otrzymują nasi reporterzy, przyczyniający się do rozwikłania wielu głośnych spraw. Ich autorzy zostali uhonorowani przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich prestiżowymi "Polskimi Pulitzerami".

Oprócz informacji, gwarantujemy Czytelnikowi także dobrą zabawę. Konkursy to u nas chleb powszedni, niemalże co dzień do wygrania atrakcyjne nagrody.

"Wieczór Czytelników" to, jak sama nazwa wskazuje, miejsce gdzie opisywane są problemy zgłaszane przez Was samych. Jeśli jest coś, co nie daje Ci spokoju, skontaktuj się z naszymi reporterami. Mówiąc krótko: Twój problem - nasza głowa.

Staramy się być jak najbardziej oryginalni. Jako nieliczni postanowiliśmy poruszać tematy damsko-męskie w gazecie codziennej. Tak powstał sobotni "Wieczór Intymny".

Dodatki:
Poniedziałek - "PRACA"
Wtorek - "DOM"
Środa - "AUTO-MOTO"
Czwartek - "ŚWIAT ZAKUPÓW", "BAZAR"
Piątek - "MAGAZYN", "TELE PROGRAM"
Sobota - "WIECZÓR INTYMNY"

===
Słowo Ludu – kielecki dziennik lokalny wydawany od 27 września 1949 roku.

W latach 1949-1990 gazeta była prasowym organem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Kielcach. W 1990 właścicielem dziennika została firma Exbud S.A., w 1999 kielecki biznesmen Michał Sołowow, a w 2005 Wydawnictwo Jagiellonia SA.

Gazeta ukazuje się sześć razy w tygodniu, w trzech wydaniach: A - w Kielcach i okolicy, AB - na terenie dawnego województwa radomskiego i ABC - na terenie województwa świętokrzyskiego.

Większość miejsca w gazecie poświęcone jest na wiadomości lokalne. Pojawiają się także dodatki tematyczne oraz rubryka „Dobre rady”. W piątki ukazuje się „Magazyn”, w którym pojawiają się artykuły o ciekawych ludziach i sprawach oraz „Telesłowo” z tygodniowym programem telewizyjnym i tekstami o gwiazdach małego ekranu.

Dziennikarze pracują w dwóch redakcjach: w Kielcach i w Radomiu.