Ik zou graag een referentie creëren voor de verschillende fases van amfetaminegebruik, niet alleen voor verslaafden, maar ook voor recreatieve gebruikers en zelfs voor geheelonthouders. Deze post beschrijft de evolutie in de geest van de amfetaminegebruiker door te beschrijven welke effecten prominent zijn in welke fase, en wat er hierdoor verandert in de denkwijze van de gebruiker. Het grootste deel van deze post is door persoonlijke ervaring, maar een deel is ook tot stand gekomen door research en posts van andere leden over dit onderwerp.

Amfetamine (-derivaten) zijn uniek in vergelijking met andere drugs. De fases gaan subtiel in elkaar over. De gebruiker merkt hier vaak weinig van, ook omdat de verscheidene stadia niet perfect afgebakend zijn, de effecten lopen wat in elkaar over.
Een gebruiker ontwikkelt amfetaminetolerantie op een andere manier dan dat hij opiaten- of benzotolerantie zou ontwikkelen. Tolerantie treedt niet op doordat er meer bijbehorende receptoren aangemaakt worden, maar doordat de neurotransmitters die vrijgegeven worden (dopamine, norepinefrine en een beetje serotonine) opraken. Een andere reden voor tolerantie is de neurotoxiciteit van amfetamine. Niet alleen beschadigt de stof op zich neuronen, de oxidering door de verhoogde afgifte van de neurotransmitters doet dat ook. De verhoogde lichaamstemperatuur die speedgebruik met zich meebrengt verhoogt de kans op neuronsterfte nog wat.
Amfetaminetolerantie kan ook indirect het gevolg zijn van slaapgebrek en ondervoeding. Sommige mensen merken al tolerantie na een eenmalige amfetaminebinge, zelfs als ze genoeg eten.


De effecten van amfetamine blijven niet constant, zelfs niet na hogere dosissen door tolerantie. De effecten evolueren in functie van de tijd. Sommige effecten verdwijnen en nieuwe effecten steken de kop op. Hierdoor is het nuttig het gebruik in fases op te delen.
De overgang van de ene fase in de andere is niet perfect afgelijnd en kan verscheidene oorzaken hebben.
Fase 1 en 2 zijn de fases die iedere gebruiker (die meer dan 1 keer gebruikt) doorloopt. De overgang van fase 1-2 naar de hogere fases wordt meestal uitgelokt door een combinatie van slaapgebrek, ondervoeding, een te hoge dosis en een sedentaire levensstijl. Dit laatste betekent een levensstijl met geen of weinig lichaamsbeweging.

Fase 1 van Amfetamine-gebruik
Dit is met kop en schouders de leukste fase. Euforie, empathie, motivatie, diepe filosofische gedachten en gesprekken, verhoging van de seksdrive. Hierna gaat het enkel maar bergaf…

Deze fase duurt 1-3 dagen met bingegebruik, 5-10 dagen dagelijks gebruik en 5-15 keer gebruiken als je een paar dagen tussen elke keer laat. Deze tijdsaanduidingen zijn voor iedereen anders natuurlijk.
Beginnend gebruik van amfetamine zorgt voor:
Euforie
Empathie en socialer worden
Verhoogde motivatie
Fase 2 van Amfetamine-gebruik
In deze fase verdwijnen de empatische gevoelens vlug, maar de leuke euforie en verhoogde motivatie zijn er nog. Het verdwijnen van het lichte love-gevoel is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat de serotoninevoorraad opraakt, dezelfde boosdoener als bij MDMA.
Voor de meeste gebruikers is het na punt onmogelijk om terug te gaan naar fase 1, hoe lang er ook gestopt wordt met amfetamine. Dit suggereert dat er zoiets bestaat als permanente tolerantie voor amfetamine. Of dit gebeurt door psychologische gewenning aan de effecten of dat er effectief een neurologische reden is, is onbekend.
Dit is de fase waar dokters naar streven als ze amfetamine-achtige stoffen voorschrijven tegen AD(H)D.
Deze fase kan zeer lang duren met matig gebruik. Sommige dokters beweren zelfs dat mensen oneindig lang in deze fase kunnen blijven, als de dosis maar laag genoeg is en er voldoende gegeten en geslapen wordt.

Deze fase duurt een kleine week met binge-gebruik (zonder slaap dus), 2 weken tot 6+ maanden bij dagelijks gebruik, maar met een gezonde levensstijl (genoeg slapen en eten). Als je er elke keer een paar dagen tussen laat en gezond eet en slaapt kan je eeuwig in deze fase blijven.
Effecten van deze fase:
Verhoogde motivatie
Lichte euforie
Fase 3 van Amfetamine-gebruik: De “werktuig”-fase
Op dit punt zijn (zo goed als) alle empatische effecten verdwenen. Deze fase wordt gekenmerkt door het feit dat speed de enige manier is om gemotiveerd te worden voor iets. Het wordt gebruikt als werktuig om dingen klaar te krijgen, vandaar dus de naam van deze fase. De negatieve effecten op het lichaam steken meer en meer de kop op.

De effecten worden al iets negatiever:
Onder invloed worden al negatieve effecten opgemerkt, waar deze vroeger enkel verschenen na uitwerking.
De gebruiker moet amfetamine gebruiken om een minimum aan motivatie te behalen. Zonder amfetamine is de motivatie nul.
De gebruiker ondervindt dat hij amfetamine moet gebruiken om toch iets van efficiëntie te behalen.
De euforie is volledig verdwenen, men is niet meer euforisch dan andere, nuchtere mensen.
Fase 4 van Amfetamine-gebruik: Achteruitgang
Het gebruiken van speed als een werktuig om dingen klaar te krijgen is niet meer effectief. Deze fase wordt gekarakteriseerd door de kater die veel groter wordt. De kater kan zelfs al opkomen tijdens het gebruik, terwijl er nog positieve effecten gemerkt worden. De belasting van het lichaam wordt steeds meer merkbaar.

De meest prominente negatieve effecten zijn:
Pijnlijke lichaamsbelasting (body-load), waaronder spierpijn, hoge bloeddruk, aftakeling van de huid, onvoldoende bloedcirculatie, nog verergerd als er sprake is van uitdroging of ondervoeding
Depressie
Hevige angstgevoelens
Fase 5 van Amfetamine-gebruik: Uitstel
Niet iedereen gaat door deze fase.
In deze fase worden er bijna geen positieve effecten meer waargenomen. De opkomst van de dosis amfetamine wordt direct gevolgd door een spervuur van negatieve lichamelijke en geestelijke effecten.
Deze fase heeft de naam “uitstel” gekregen omdat de gebruiker vergeet hoe erg de negatieve effecten zich precies manifesteren. Dit komt omdat het brein niet meer efficiënt herinneringen kan aanmaken, vooral geen doel-georiënteerde herinneringen. De volgende dag zegt de gebruiker misschien tegen zichzelf dat hij nooit meer speed gaat nemen door die negatieve effecten, maar de dag erna neemt hij er weer. Dit komt omdat zijn brein geen motivatie kan aanmaken om het niet te nemen.
Dit is de pijnlijkste fase voor de gebruiker, hij weet niet waarom hij amfetamine blijft nemen terwijl hij er duidelijk geen positieve effecten meer van ondervindt.

Effecten:
De gebruiker blijft amfetamine nemen, ook al weet hij dat het enkel kwaad doet.
Fase 6 van Amfetamine-gebruik: Irritatie en pessimisme
Deze fase wordt gekenmerkt door (zoals de titel doet vermoeden) extreme irritatie. De gebruiker vergeet dat de drug de oorzaak is van de negatieve gevoelens en begint andere mensen en dingen hier de schuld van te geven. De gebruiker hij zich zo slecht voor door andere mensen en kan zich vijandig gaan gedragen, of zichzelf gaan afzonderen.
De gebruiker kijkt ook heel pessimistisch naar het leven.

In deze fase gaan de negatieve gevolgen een stuk verder:
 Depressie
Extreme angstgevoelens
Irritatie, ook als de drug niet meer in zijn systeem zit
Psychose
Onvermogen te slapen
Extreme rusteloosheid
Gebrek aan wilskracht en motivatie
De “juiste woorden” niet kunnen vinden in een gesprek
Obsessief nadenken
Fase 7 van Amfetamine-gebruik: Nihilisme en dissociatie
Als verschijnselen van een psychose nog niet aanwezig waren in de vorige fase, verschijnen ze hier. In dit vergevorderde stadium maakt het niet veel meer uit of de gebruiker voldoende slaapt of eet. De gebruiker wordt nihilistisch, hij denkt dat niks in het leven nog nut heeft. Sommige gebruikers ervaren solipsisme, de gedachte dat je het enige bent op deze wereld dat nog echt is. Solipsisme gaat vaak gepaard met paranoia en gedachten dat anderen je kwaad willen doen.
Als de gebruiker filosofische of metacognitieve gedachtegangen ontwikkeld heeft in eerdere fasen, gaan deze gedachten de gebruiker van binnen opeten. De gebruiker heeft het gevoel dat hij niks anders kan doen dan gewoon te kijken hoe zijn geest ontrafeld wordt.
Zelfs al weet de gebruiker dat de schuld van zijn irritatie niet bij anderen ligt, hij kan zijn agressie vaak niet onder controle houden. Waarschijnlijk komt dit doordat zijn serotoninevoorraad op is en door het onvermogen van het brein om herinneringen aan te maken.
Het ego van de gebruiker wordt in deze fase ook afgebroken, hij heeft het gevoel dat hij alle wilskracht ontbreekt om iets te doen en heeft vaak last van extreme verwarring.

De negatieve effecten zijn nóg prominenter in deze fase:
Verwarring
Paranoia
Ondraaglijke depressie en angst
Waanbeelden
Frequentere vlagen van psychose
Steeds pijnlijkere body-load
Nog verminderende wilskracht
Alles wat waargenomen wordt is verwarrend en onsamenhangend. De gebruiker kan klagen dat zijn geest “te luid” is of dat wat hij denkt onsamenhangend of onlogisch is. Hij voelt zich ook hulpeloos tegen deze gedachten.
Paniekaanvallen
Déjà vu-gevoelens
Als de gebruiker afgevallen is in de eerdere stages stopt het hier. Vaak komt de gebruiker nu zelfs bij.
Onvermogen plezier te beleven
Extreme rusteloosheid
Gevoelens dat de gebruiker geen vrije wil meer heeft
Moeite om coherente zinnen te vormen en duidelijk te spreken
Fase 7b van Amfetamine-gebruik: Opgave
Niet elke gebruiker ervaart deze fase.
Sommige gebruikers ervaren zo’n ondraaglijke angst en stress, waardoor het brein het opgeeft. Het brein doet geen moeite meer om de waanbeelden te maken of in stand te houden. De negatieve effecten van de drug verdwijnen tijdelijk en de gebruiker heeft even rust in zijn hoofd.
Deze fase duurt meestal maar een paar uur (of minder) voor de gebruiker terug gaat naar fase 7. Omdat het brein gestopt is met de pogingen om een doel te stellen vindt de gebruiker het vaak moeilijk om voor zichzelf te zorgen. Maar tijdens deze fase kan de gebruiker effectief slapen. Hiervan moet hij natuurlijk gebruik maken.
Het is onduidelijk wat de neurologische verklaring hiervoor is. Misschien is dit het laatste redmiddel van je brein, zorgen voor een nonchalante en stressvrije ”stupor”, een staat waarin je brein enkel reageert op basisstimuli zoals pijn.
Misschien geeft het brein endorfines vrij tegen de ondraaglijke angsten?

Tijdelijke effecten:
Stupor
Niet meer reageren
Nonchalantheid, nalatigheid
Ironisch genoeg, als de gebruiker in fase 7 niet uit zijn woorden kon komen, kan hij dat nu wel weer
Fase 8 van Amfetamine-gebruik: de Stupor, hersenschade
In deze fase geeft het gebruik van amfetamine geen enkel effect meer en de drang om amfetamine te nemen gaat omlaag, ook al is het een dagelijkse gewoonte. Zolang amfetamine gebruikt wordt kan de gebruiker niet “genezen”. De gebruiker reageert niet meer en ontkoppelt van de echte wereld.
Amfetamine zorgt dat de gebruiker veel moeite in alles steekt en dus geen mentale rust heeft, maar in dit stadium gebeurt het omgekeerde. De geest van de gebruiker is in een diepe slaap gegaan en zelfs denken wordt niet volbracht als de gedachte te veel moeite kost. In deze fase kan de intelligentie van de gebruiker zienderogen achteruit gaan.

Laatste effecten:
Langere periodes van stupor
Extreme vermoeidheid
Verminderde intelligentie en mental efficiëntie
Onomkeerbare psychologische schade
Mogelijks hersenschade
De gebruiker kan beginnen stotteren, iets wat door gaat lang na de laatste amfetaminedosis
Het kan voorkomen dat de gebruiker permanent moeite heeft met praten, juiste grammatica gebruiken en zinstructuur. Ook gedachten uitdrukken wordt moeilijk. De manier van praten kan nu erg lijken op dat van een schizofrene persoon.
Op dit punt is de geest van de gebruiker onomkeerbaar in het gedrang. Zijn persoonlijkheid kan voor altijd veranderd zijn, hij kan makkelijker irriteerbaar geworden zijn, en zo verder.
Hij zal nooit meer denken zoals hij hiervoor dacht. Ook al geneest de gebruiker zo goed als volledig, hij zal steeds met het gevoel blijven zitten dat er iets niet klopt in zijn hoofd, of dat er iets ontbreekt. Sommige mensen kunnen bijna volledig (en bijna miraculeus) herstellen en een productief lid van de samenleving worden maar jammer genoeg zijn er ook mensen die nooit meer hetzelfde gaan zijn.