Σε ένα άρθρο εμετό της εφημερίδας παραπολιτικά ,ο αρθρογράφος Νίκος Δημητριανάκης ξεδιπλώνει ένα σεξιστικό παραλήρημα για τις συντρόφισσες που συμμετέχουν στην αναρχική ομάδα Ρουβίκωνας και κατ'επέκταση στον αναρχικό χώρο γενικότερα.



“Εννιά δραστήριες ακτιβίστριες δίνουν εντυπωσιακό «παρών» στον «Ρουβίκωνα»! Η περιβόητη «αναρχική συλλογικότητα», που προκαλεί ανησυχία στην Αστυνομία με αιφνιδιαστικές καταλήψεις, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή ακόμη και επιθέσεις, έχει έντονη θηλυκή παρουσία. Υπολογίζεται ότι ποσοστό περίπου 40% της ομάδας των ακτιβιστών είναι γυναίκες - μερικές από αυτές με εξαιρετική εμφάνιση. Συμμετέχουν ωστόσο σε ειδικές ενέργειες των αντιεξουσιαστών, όταν δεν υπάρχει κίνδυνος να κατηγορηθούν για σοβαρά αδικήματα, και βρίσκονται υπό την προστασία των συντρόφων τους. ”



Ο συντάκτης του άρθρου χρησιμοποιεί  τη μάτσο πατριαρχική κουλτουρα/αφηγηση που υπάρχει για τις γυναίκες στη σφαίρα του κοινωνικου δημόσιου βίου και προσπαθεί να την εφαρμόσει σε ανθρώπους με επαναστατική συνείδηση εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτο το κατασκεύασμα των κοινωνικών ρόλων. Δηλαδη της γυναίκας αδύναμης που υπο την προστασία του ματσο άντρα προβαίνει σε οποιαδήποτε διάδραση. Παρουσιάζει την αναρχική γυναίκα ως  ένα άβουλο ον, επιτηρούμενο απο το αντρικό βλέμμα, αδύναμο να προστατέψει τον εαυτό του.  Στη συνέχεια υποβαθμίζει ακόμη περισσοτερο την δράση των γυναικών εστιάζοντας σε εξωτερικάχαρακτηριστικά ,λέγοντας οτι κάποιες απο αυτές έχουν εξαιρετική εμφάνιση και λόγω αυτής καταφέρνουν ο,τι καταφέρνουν. Στο καπιταλιστικο μοντέλο της πατριαρχικής δομής της κοινωνίας, μετά το αδύναμη, μια γυναίκα πρέπει να είναι και όμορφη... αν κι εδω ο συντάκτης αφήνει και το περιθώριο της ασχήμιας πληροφορώντας μας οτι κάποιες απο αυτές είναι όμορφες,οι άλλες δεν είναι?!?.... Παρατηρούμε οτι ενω μιλάμε για επαναστατική ομάδα, με ισότιμα μέλη μεταξύ τους ανεξαρτήτως φύλου ο συντάκτης του άρθρου μιλάει περι ομορφιάς, αδυναμίας και όρους προστασίας θυληκού και αρσενικού... Υποβαθμίζει δηλαδή την αναρχική γυναίκα (και συνεκδοχικά και την αναρχική ιδεολογία ) ,ως δειλή,ανικανη να αποφασίσει για τον εαυτό της και πάντα υπο την προστασία κάποιου άντρα, αλλά εντάξει καταφέρνει και κάποια πράγματα γιατι είναι ομορφη.! Ο συντάκτης του άρθρου αναπαράγει τη κλασσική στερεοτυπική συστημική καραμέλα του ρωμαλέου αρσενικού κ αδυναμου θυληκου.


“Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. μιλούν για κοπέλες, πολλές από αυτές φοιτήτριες ή υπάλληλοι (κυρίως σε μαγαζιά), με πολύχρονη παρουσία στον αντιεξουσιαστικό χώρο, οι οποίες ενισχύουν τον «Ρουβίκωνα».
Επιπλέον, αρκετές είναι σύντροφοι ηγετικών μελών της οργάνωσης, που αριθμεί, σύμφωνα τουλάχιστον με τους αστυνομικούς, συνολικά 35 μέλη.”

Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ μιλούν και τα παπαγαλάκια αναστενάζουν....
Ποιοί είναι αυτοί οι μπάτσοι που συνέχεια τιτιβίζουν τελωσπάντων.Πόσα τους δίνεται για να σας λένε δήθεν αξιόπιστες πληροφορίες. Τι είδους δημοσιογραφία είναι αυτη; Δηλαδή εμπιστεύονται ως αξιόπιστη πηγη οι αρθρογράφοι ένα μπάτσο που λαδώνεται για να φάει παραπάνω τυρόπιτες ξερωγω ;
Ο αρθρογράφος εδω μας πληροφορεί οτι οι πήγες του είναι πολύ αξιόπιστες αν και ανώνυμες και γενικολογεί λέγοντάς μας οτι δουλεύουν σε μαγαζιά , ότι είναι φοιτήτριες κι οτι ενω έχουν πολύχρονη παρουσία,γενικά  δεν συμμετέχουν ενεργά! αλλά οτι λειτουργούν υποστηρικτικά για τον Ρουβίκωνα. Μάλιστα κάποιες απο αυτές κανουν γουτσου-γούτσου με ηγετικά στελέχη της ομάδας....
Δε θα βρίσω,αλλά έτοιμη είμαι.
Πληρης υποβιβασμός της γυναίκας γενικότερα ,ποσο μάλλον της επαναστατημένης γυναίκας.  Ο μόνος λόγος υπαρξης μιας αναρχικής γυναίκας συμφωνα με τον συντάκτη , είναι εφόσον έχει συμπράξει ερωτική σχέση με κάποιον , και μαλιστα απο τα ηγετικά στελέχη (υπενθυμίζω οτι μιλάμε για αναρχική ομάδα χωρίς ιεραρχία).

 Και αναρωτιέμαι..Που ξερεις αγαπητε συντάκτη τον σεξουαλικό προσανατολισμό των μελών μιας αναρχικής ομάδας; Την πληροφορία αυτη στην έδωσε η αξιόπιστη ανωνυμη πηγη σου στην ΕΛ.ΑΣ; Κι αν δεν είναι στρέιτ; Κι αν είναι queer; Κι αν είναι ασέξουαλ ξερωγω; Επίσης ,που κολλάει το τι επιλέγουν ή όχι να κάνουν στην προσωπική τους ζωή; Φτηνή και χαμηλού επιπέδου κουτσομπολιστικη δημοσιογραφία που σεξουαλικοποιεί τη γυναικεία υπόσταση κ φετιχοποεί μονομερώς τις ανθρώπινες σχέσεις  υπο τη γενικευση της στρειτ πατριαρχίας.  Ακόμη κι αν υποθέταμε οτι  οι πληροφορίες είναι έγκυρες ,μιλάμε για κατάφορη παραβίαση προσωπικών δεδομένων που δινονται απο λαδωμένους μπάτσους σε δημοσιογραφους και έρχονται στη σφαίρα του δημόσιου υπο την προστασία της ανωνυμίας των πηγών.



Οι ακτιβίστριες, με τζιν παντελόνια, καρό πουκάμισα, ριχτές μπλούζες και τσάντα στην πλάτη, κινούνταν με χαρακτηριστική άνεση ανάμεσα στους βουλευτές αλλά και στους έκπληκτους αστυνομικούς, ενώνοντας τις φωνές τους με τους άλλους αναρχικούς. Οι αστυνομικές Αρχές αναλύουν τα βίντεο και τις φωτογραφίες αυτής της εκδήλωσης προκειμένου να ανακαλύψουν την ταυτότητα των γυναικών-μελών της οργάνωσης καθώς και άλλα στοιχεία της παρουσίας τους.

Δε περίμενα κάτι λιγότερο σε αυτο το άρθρο εμετό... Ο συντάκτης εδώ σχολιάζει τα ρούχα που φορούν οι γυναίκες... Το φαινόμενο αυτό δεν σταματάει εδω.Θυμηθείτε οτι όποτε γινόταν συλληψη γυναίκας στον αναρχικό χώρο τα media ασχολούνταν με την εμφάνιση της και όχι με αυτά που έλεγε. Για κανέναν άντρα δεν έχει σχολιαστεί ποτέ η εμφάνιση του στα media αντιθέτως μέσα στο κεφάλι μου, μου έρχονται αρκετες περιπτώσεις γυναικών που τα media κανιβαλλισαν πάνω τους είτε με όρους ομορφιάς είτε με όρους ασχήμιας πάντα υπο το αρρωστημένο πατριαρχικό/καπιταλιστικό οικοδόμημα σκέψης.
Μας πληροφορεί επίσης οτι κινούνται με χαρακτηριστική άνεση ανάμεσα απο τους βουλευτές και τους έκπληκτους αστυνομικούς...
Θα βρίσω.
Βρε τριμάλακα, όλοι κ όλες κινήθηκαν με χαρακτηριστική άνεση ανάμεσα απο τους μπάτσους και τους βουλευτές , για αυτο μπήκαν και όλοι μέσα.

“ενώ «άρωμα γυναίκας» είχαν και οι έφοδοι της ομάδας αυτής των Εξαρχείων στην ΕΡΤ”

Α, το αγαπημένο μου “άρωμα γυναίκας”
Δεν έχετε βαρεθεί να χρησιμοποιείτε αυτην την έκφραση. (Αυτη η έκφραση παίζει πολύ και στα ρεπορτάζ για τον Επαναστατικό Αγώνα)
Κάθε φορά που θέλουν να υποβαθμίσουν τον ενεργό ρόλο των γυναικών στις επαναστατικές διαδικασίες χρησιμοποιούν αυτη ακριβώς την έκφραση. Βλέπετε ταιριάζει απόλυτα με όλα τα προηγούμενα, την αδυναμία, το να έχεις σχέση με κάποιον ισχυρό, το να είσαι ευθραστη και όμορφη και συνεπής και εντάξει ας είσαι και λίγο επαναστάτρια,αλλά ώπα μέχρι εκεί που δεν θίγείς την ανασφάλεια και τον αντρισμό των ρόλων αυτης της κοινωνίας.


Επειδη λοιπόν Νίκο Δημητριανάκη είσαι άσχετος διάβασε εδω  αποσπασμα απο το γράμμα της Όλγας Οικονομίδου μπας και αντιληφθείς κάτι



“Ως αναρχική επαναστάτρια θεωρώ πως ο διαχωρισμός με βάση το κοινωνικό φύλο είναι ένα ζήτημα με κοινωνικές προεκτάσεις τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών. Είναι ένα ζήτημα που τις περισσότερες φορές υποτιμάται και κάποιες υπερτιμάται διαστρεβλωμένα. Θεωρώ πως υπάρχει μια καλά ριζωμένη αντίληψη στους ανθρώπους επί αιώνες για χαρακτηριστικά και συμπεριφορές που αρμόζουν είτε μόνο σε γυναίκες είτε μόνο σε άντρες. Βάση φύλου διαμορφώθηκαν ρόλοι και κοινωνικές ταυτότητες τις οποίες ο καθένας αποκτά από τη στιγμή που γεννιέται και κουβαλάει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Είναι ο πιο εμβαθυμένος διαχωρισμός που έχει αποδεχτεί η κοινωνία. Η κοινωνική πραγματικότητα ορίζει τη γυναίκα ως το ασθενές φύλο και οι προεκτάσεις του στην πράξη, πραγματικά άπειρες σε καθημερινή βάση. Η αναπαραγωγή μιας τέτοιας συνθήκης αυτομάτως ορίζει ένα υποκείμενο ως υποδεέστερο, παρουσιάζεται ως θύμα και καταλήγει να αντιμετωπίζεται ως προστατευόμενο είδος. Όμως σε κάθε σχέση υπάρχει αυτός που εκπέμπει και αυτός που δέχεται-αποδέχεται. Το γυναικείο φύλο στην πλειοψηφία του αποδέχεται την κοινωνική του ταυτότητα και οδηγείται στη λογική της θυματοποίησης είτε για να αποποιηθεί ευθύνες είτε για να επαναπαυτεί δικαιολογώντας την αδράνειά του αφού οι «απαιτήσεις» αυτομάτως μειώνονται. Η θυματοποιημένη οπτική οποιουδήποτε ζητήματος οδηγεί στην ηττοπάθεια και τη μη αξιοποίηση δυνατοτήτων και ικανοτήτων του ατόμου. Η δύναμη της ατομικότητας και οι ευθύνες του τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο είναι αυτή που προωθεί απελευθερωτικές στιγμές, συνθήκες, δράσεις. Μιλώντας για εμένα, δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου στην κατηγορία του ασθενούς φύλου και δεν θέλησα να είμαι παθητικό ον. Απεγκλωβίστηκα από ενοχικά σύνδρομα που σε γεμίζει η κοινωνία και τράβηξα τον δρόμο μου σύμφωνα με τα δικά μου αξιακά «θέλω». Κατά τη διαδρομή μου πολλές φορές συνάντησα βλέμματα ακόμα εγκλωβισμένα στα στερεότυπα του κοινωνικού φύλου. Ακόμα και στους κόλπους του αντιεξουσιαστικού χώρου κατά τη γνώμη μου ελλοχεύει συχνά η προκατάληψη από τη μεριά των αντρών και η επανάπαυση έως και η εκμετάλλευση του ρόλου τους από την πλευρά των γυναικών. Στα δικά μου μάτια δεν νοείται επαναστατημένος άνθρωπος που δεν παλεύει για την κατάργηση των κοινωνικών ρόλων. Πρώτα για τον εαυτό του σε εσωτερικό επίπεδο και σε δεύτερο βαθμό προς τους άλλους, εξωτερικά. Είναι μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης αλλά και βασικών αρνήσεων αυτού του κόσμου. Γιατί σ’ αυτή τη ζωή τίποτα άξιο λόγου δεν χαρίζεται, πρέπει να το διεκδικήσεις μόνος σου. Η ουσία για μένα είναι στο πως τελικά η ίδια η γυναίκα ξεπερνά το κατάλοιπο που της φόρτωσε η κοινωνία και συμπεριφέρεται απεγκλωβισμένη απ’ αυτό.
Μόνο τότε οι ρόλοι σπάνε, χάνονται μέσα από την ενεργητική στάση. Εγώ διάλεξα την ενεργητική στάση σε έναν κόσμο παθητικότητας. Διάλεξα την ενεργητική συμμετοχή σε μια επαναστατική οργάνωση. Δεν ακολούθησα κανέναν, ούτε παρασύρθηκα από τίποτα. Επέλεξα. Ήμουν παρούσα στις συζητήσεις, στις αποφάσεις, στις δράσεις και τώρα στην ώρα της πληρωμής. Ανέλαβα την ευθύνη των πράξεών μου παρόλο που θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ την ιδιότητά μου ως γυναίκα και να λάβω ευνοϊκότερη μεταχείριση. Πόσο αξιοπρεπές θα ήταν αυτό όμως; Μέσα στην ιστορία μια γυναίκα που εμπλέκεται σε επαναστατικά εγχειρήματα καταφέρνει στην ουσία να σπάσει δύο ρόλους. Από τη μία, καταργεί συνειδητά την ταυτότητά της ως νόμιμος άνθρωπος αμφισβητώντας τους νόμους και την τάξη και, σε δεύτερο βαθμό, την ταυτότητά της ως γυναίκα, ξεπερνώντας την αντίληψη των έμφυλων ρόλων (μάνα, σύζυγος, γκόμενα) που η ίδια η κοινωνία της έχει προσδώσει.
Οι αρχές της Γερμανίας τη δεκαετία του ’70 όταν η επαναστατική οργάνωση RAF ήταν ενεργή και αριθμούσε κάποιες γυναίκες στο εσωτερικό της, έδωσε την εντολή «Πυροβολήστε πρώτα τις γυναίκες». Το γεγονός του ξεπεράσματος στην ουσία δύο ρόλων καθιστούσε τις γυναίκες πιο αποφασισμένες, πιο συνειδητοποιημένες, άρα και πιο επικίνδυνες σε σύγκριση με τους άντρες που, ως συμβατό κομμάτι με την παραβατικότητα λόγω φύλου (σύμφωνα πάντα με την επιστημονική προσέγγιση του κράτους), ακολούθησαν μια πιο φυσική πορεία.”
(εδώ όλο το γράμμα : https://athens.indymedia.org/post/1403126/ )