ReactiV

ReactiV
Na wzgórzu staje tajemniczy wędrowiec. Znajduje się on u podnóża ciemnych, tajemniczych chmur, które nad tą krainą zjawiły się pierwszy raz od czasu wielkiej suszy. Dookoła nie ma nic, widać tylko piasek i kilka dziur. Nigdzie śladu życia. Wędrowiec stoi, wiatr wieje mu w twarz. Wyciąga powoli swój Łuk Stworzenia, który dopiero w tej chwili da się dojrzeć. Po czym powoli mierzy w dal. Naciąga cięciwę, jak w Immortals strzała sama się tworzy. Po czym strzela. Świecący się pocisk szybuje hen. hen w przestworza, osiągając coraz większą prędkość i coraz większą światłość. Nagle, widok ukazuje się zza pleców wędrowca. Pokazane jest także jak blask strzały znika w tej równinie. Przez dramatyczną chwilę nic się nie dzieje. Nagle ziemia pęka, najpierw powoli, lecz szybko przyśpiesza. Pęka w różnych kierunkach, a kiedy dochodzi do wzgórza, na którym stoi wędrowiec, jest zbliżenie na jego usta, które zaczynają się uśmiechać. Tajemniczy człowiek stawia pod siebie drewniany kostur, z którego zaczyna się lać krystaliczna woda. Pęknięcia wypełniają się życiodajną wodą. Światło wydobywające się z kostura muska brzegi nowej rzeki, wokół niej zaczyna wyrastać zielona trawa, a z ziemi wychodzą od dawna martwe stworzonka, które odzyskują swoją dawną energię życiową. Akcja przyśpiesza. Strzały latają coraz szybciej i częściej. Tworzy się powoli więcej rzek, lasów, gór, łąk, klifów, mórz i oceanów. Gdy kurz tworzenia opadł, wędrowiec patrząc się na stworzenia wyciąga drugi kostur, kostur ognia. Stawia go on po drugiej stronie tworząc wszelkie potwory i tajemniczą, jałową krainę, która świeci czerwonym blaskiem. Jest to dom wszelkich demonów i potworów, które przez zaklęcie nie mogą wyjść poza obszar swojego przeklętego domu. W miejscu stworzenia powstał okazały zamek, którego mury zostały spięte czarami tych Wielkiej Czwórki. Same kostury stoją po dziś niewzruszone, mówią iż jeżeli przejdzie się przez piwnicę zamku, która jest naszpikowana pułapkami i potworami, które nie mają prawa istnieć. Dojdzie się do tabliczki, na której jest wypisane złotymi literami imię stwórcy i jego ukochanej. Powiadają że jest to Wollay, jednak można to tylko wywnioskować z bełkotu tuch, którzy wrócili z zamku.