**Dwa dni później-granica stanu San Andreas.**

To już tutaj,powiadom szefa że dotarliśmy.-Burknął ivan do Vlada.

Vlad nic nie odpowiedziawszy wyciągnął telefon i napisał sms`a,po czym go wysłał.

Bladź!-Krzyknął Ivan zauważając kontrolę na granicy jednocześnie wduszając gaz do samej podłogi.

Wraz z przełamaniem szlabanu rozległ się alarm,wojsko odpaliło swe auta i ruszyło w pościg.

Nie bój nic!-Odpowiadając Vlad sięgnął po ak z tylnego siedzenia, wychylił się przez okno i oddał serię w kierunku ścigających ich aut.

Szto się dzieje?!-Krzyknął Ivan spoglądając na Vlada wychylającego się z okna.

Nagle słychać dźwięk gniecionej blachy i trzask pękających kości.

Ivanowi i Vladowi czas staje w miejscu i przed oczami przelatuje całe życie.

Tak,auto na zakręcie uderzyło w barierkę i wyleciało ładne kilka metrów poza autostradę,na zegarze w trakcie lądowania było widać magiczną cyfrę 180.

**???**

Halo,słyszy mnie pan?-Zniekształcone słowa dochodzą do świadomości Ivana.

Koszmarny ból to jedyne co towarzyszy w tej chwili Ivanovi,w głowie krążą myśli:Gdzie ja jestem,co się stało?

Wiele pytań zostaje bez odpowiedzi,wieczność ponownie zaczyna trwać w jego umyśle...